Μια Προσευχή για την Επόμενη Φάση
Αξιωθήκαμε, και είθε να συνεχίσουμε να αξιωνόμαστε, το να έχουμε, όπως έλεγε κι ο Κοσμοναύτης του Έσω Διαστήματος, ο Alexander Trocchi, γενναίες γυναίκες και όμορφους φίλους, ώστε, κάτω από τους κανονιοβολισμούς και τα πυρά του χρόνου, σε συνθήκες ολοένα και πιο ζοφερές και σε καιρούς αναγκεμένους και χαλεπούς, σε πόλεις γεμάτες χορταριασμένα χάσματα (αλλά με το στραφτάλισμα της περιπέτειας ακόμη ορατό), να μπορούμε να παίζουμε το Πόκερ της Σαγήνης, να μπορούμε να απαλύνουμε την αδυσώπητη ροή των δευτερολέπτων, να μπορούμε να κάνουμε προπόσεις σαν αυτές του Όρσον Ουέλλες στον Κύριο Αρκάντιν, να μπορούμε να γράφουμε εκείνα τα κείμενα που λατρέψουν οι Φίλες και οι Φίλοι μας, τα κείμενα που όλους τους άλλους θα τους κάνουν να σπαζοκεφαλιάζουν ή/και να ζηλεύουν σαν μικρά ανόητα κακομαθημένα παιδιά
Δεν μας πτόησε, και είθε ποτέ να μην μας πτοήσει, το ζόρισμα, το μονότερμα που παίζουν εναντίον μας υπέρτερες δυνάμεις, ώστε να καταφέρνουμε να καταφεύγουμε στο πανίσχυρο κρυφό μας οπλοστάσιο ιδεών, τραγουδιών, βιβλίων, φιλμ, λυρωτικών κριμάτων, θελκτικών & θυελλωδών αναμνήσεων, και να αντλούμε από τούτο το οπλοστάσιο τον σουγιά/πεταλούδα και το μυδραλλιοβόλο/αντιζόφος που θα χρησιμοποιήσουμε, εμείς οι πολύπλαγκτοι & πολυμήχανοι για την νόμιμη άμυνά μας αρχικά και για να επιχειρήσουμε ορισμένες επιθέσεις στις τάξεις του άνομου εχθρού αργότερα
Χάσαμε, είναι η αλήθεια, το focus μας σε ορισμένα πράγματα, μάλλον επουσιώδη άλλωστε, ακούγοντας ακατάπαυτα επί τρία εικοσιτετράωρα το άλμπουμ των Out Of Focus Four Letter Monday Afternoon, από το όχι και τόσο μακρινό 1972, αλλά είθε να το ξαναβρούμε, στην επόμενη φάση, το εν λόγω focus, είθε να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε σε κάποιες επιτακτικές υποχρεώσεις με την ίδια συγκέντρωση & την ίδια προσήλωση τις οποίες θεωρήσαμε πρέπον να επιστρατεύσουμε προκειμένου να καταπιαστούμε με υποθέσεις απείρως πιο επιτακτικές και, πρωτίστως, συγκινητικές & ρομαντικές & ειδυλλικές & ποιητικές — πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να μιλάμε καθημερινώς για Κόκκινα Κορίτσια Κερασένια, για θηλυκά μάτια που πυρπολούν τις συμβάσεις, για νεύματα γυναικών που στον αγύριστο στέλνουν το άχθος της Μιζέριας και το άλγος της Ποταπότητας
Ευλογηθήκαμε, και είθε να εξακολουθήσουμε να είμαστε ευλογημένοι (στο χέρι μας είναι), με το αναπάντεχο ταλέντο και την απαιτούμενη τόλμη να εκλάβουμε τον αρκετά πολυτάραχο και πολυκύμαντο έως τώρα βίο μας ως μια Περίληψη Προηγουμένων, να συντάξουμε μάλιστα γραπτώς την εν λόγω Περίληψη Προηγουμένων με αιχμηρή ειλικρίνεια, και να την προσφέρουμε σαν potlatch στα ειρημμένα Κόκκινα Κερασένια Κορίτσια, συνοδεύοντάς την με την υπεύθυνη δήλωση ότι ο βίος μας μπορεί να εκληφθεί σαν μια παρατεταμένη, μα γόνιμη, πρόβα για το ´Εργο Ερωτική Επανεκκίνηση που θα ανεβάσουμε μαζί τους δίπλα στο Μνήμα του Όσκαρ Ουάιλντ
Μηχανευτήκαμε τρόπους, και είθε να μην χρειαστεί να μηχανευτούμε κι άλλους, είθε να είναι άνοιγμα στο αίνιγμα η άνοιξη αυτή, είθε άλλους, διαφορετικούς τρόπους να χρειαστεί να μηχανευτούμε — ναι, μηχανευτήκαμε τρόπους να απαλύνουμε την απαίσια οδύνη της απαγορευτικής απόστασης, τρόπους να απαλύνουμε την απαίσια απουσία, ανταλλάσσοντας δώρα που οι ανυπάρκτιανς ποτέ δεν διανοήθηκαν ότι υπάρχουν, ανταλλάσοντας λέξεις & φράσεις που η ποιητικότητά τους δεν έφτασε ποτέ στ᾽ αυτιά εκείνων που δεν διδάχθηκαν την τέχνη τού να ερωτεύεσαι σε αντίξοες συνθήκες, που δεν δόθηκαν ποτέ σ᾽ αυτούς που η ζωή τους όλη (με δική τους ευθύνη) δεν ήταν καν ένα Σαββατοκύριακο της δικής μας ζωής
Υποχρεωθήκαμε, και είθε να διατηρήσουμε και στην επόμενη φάση τούτη την ευγενή σκληρότητα, να απαλλαχτούμε με ασύλληπτα συνοπτικές διαδικασίες, με αγέρωχο χιούμορ που θυμίζει κάτι από το χιούμορ του Debord και των situationnistes, από μερικές δεκάδες ανθρώπους που είχαν ήδη αρχίσει να μας κουράζουν με την ατολμία τους σε κρίσιμα ζητήματα, ναι, υποχρεωθήκαμε, σε ορισμένες περιπτώσεις σιωπηλά, υπόρρητα, υπαινικτικά, να τους υπενθυμίσουμε ότι ῾῾ο χρόνος δεν περιμένει᾽᾽, ότι οφείλεις να μένεις πιστός στους κανόνες του παιχνιδιού, ότι καλόν είναι να ακολουθείς τον Shakespeare (“I am cruel only to be kind’’) και τον Καρούζο (῾῾φοβερός από μειλιχιότητα᾽᾽), ιδίως όταν πρόκειται για ζητήματα Έρωτος, Φιλίας, Συνύπαρξης, Συντάραξης
Θελήσαμε να παραμείνουμε, και είθε να μας συντροφεύει αυτή η θέληση (είμαστε βέβαιοι πως ναι, θα μας συντροφεύει), να παραμείνουμε, έστω εσωτερικά, όμορφοι, ωραίοι, λαμπεροί, παρά το ότι ῾῾μεγάλωσαν τα γένια μας / κι η ψυχή αλλιώτεψε / αγριεμένο το σκυλί γαβγίζει τη φωνή του’’ (Μύρης), παρά το ότι ενίοτε γίνεται βραχνό το βλέμμα μας και βάναυσος βήχας ταλανίζει το λαιμό μας, παρά το ότι οι πρόσφαρες κακουχίες τσαλάκωσαν το πρόσωπό μας, παρά το ότι ξέρουμε ότι θα πρέπει να βαδίζουμε πια στην κινούμενη άμμο της γενικευμένης παράνοιας
Προσευχηθήκαμε, και είθε να συνεχίσουμε να προσευχόμαστε, να είμαστε/είναι εμείς, και οι άνθρωποι οι λατρεμένοι που μας περιβάλλουν, ως το Τέλος του Χρόνου πλάσματα βγαλμένα από τις πιο όμορφες στιγμές του Ρομαντισμού, του Μοντερνισμού, του Dada, του Υπερρεαλισμού, της Beat Generation, και του ρεύματος των situationnistes — είθε να μας καταλαβαίνουν, να μας αισθάνονται, και να μας αγαπάνε μόνον εκείνες και εκείνοι που επιθυμούμε να μας καταλαβαίνουν, να μας αισθάνονται, και να μας αγαπάνε.
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Αδούλωτη Κυψέλη, 03.05.2020
Tips
Out of Focus / Κόκκινα Κορίτσια Καλπάζουν: https://www.youtube.com/watch?v=3c-Cj0z3upY&fbclid=IwAR2xWSpRZSL47JWpbqVRKr8Pz3_zAqNIyqItWdzU47MGzi7BhonV1mJJJdA
Company of Thieves / Oscar Wilde: https://www.youtube.com/watch?v=3_slOp6yhjQ
Guy Debord / Vie: https://www.youtube.com/watch?v=PlsZQ3JEiTg
Ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης (Απρίλιος 1960) είναι συγγραφέας και σιτυασιονιστής.