Μπορεῖς νὰ πεῖς ὅτι ἡ Φάση Ζόφου & Ἐγκλεισμοῦ μᾶς ἔριξε, ἐμᾶς τοὺς happy few, σὲ μιὰν ἀφηνιασμένη (ἀλλὰ πάντα συγκροτημένη/συγκρατημένη) Διαλεκτικὴ Παρελθόντος/Παρόντος/Μέλλοντος. Πίνουμε τώρα καθημερινὰ ῾῾περισσότερα ποτήρια ἀπ᾽ ὅσα ψέματα λέει ἕνα συνδικᾶτο καθόλη τὴ διάρκεια μιᾶς ἄγριας ἀπεργίας᾽᾽, ὅπως γράφει ο Debord στὸ Ingirum imus nocte et consumimur igni, ταξιδεύουμε μεθοδικὰ στὸ Ἄλλοτε γιὰ νὰ σταχυολογήσουμε τὶς καλύτερες στιγμές, καὶ νὰ ξαποστείλουμε στὴ Λίμνη τῆς Λήθης ὅσες ἧσαν ἀνάξιες τῆς ψυχονοητικῆς ἰδιοσυστασίας μας, ζοῦμε λυσσασμένα (ἀλλὰ πάντα συστηματικὰ/στρατηγικὰ) τὸ Νῦν, ἐνῶ καταστρώνουμε, ἐδῶ στὸἌλαμουτ, σχέδια γιὰ τὸ Αὔριο πού ένίοτε καταπλήσσουν κι ἐμᾶς τοὺς ἴδιους.
Μπορεῖς νὰ πεῖς ὅτι ἡ Φάση Ζόφου & Ἐγκλεισμοῦ μᾶς ὠθεῖ εὐπρόσδεκτα νὰ ἀκονίζουμε καθημερινὰ νόες & πένες, νὰ ἀναζητοῦμε τὸ Ἀπόλυτο καὶ τὴ Μαργαρίτα τοῦ Ἔρωτος στὰ Λατομεῖα τῆς Εὐτυχίας, νὰ ἀντικαθιστοῦμε τὸ F for Fake μὲ τὸ F for Fire μιᾶς ἀναγεννημένης εφηβείας ποὺ ἦρθε, ἀναπάντεχα ἀλλὰ λυρωτικά, νὰ διεκδικήσει τὰ ἀπροϋπόθετα δικαιώματά της, & νὰ γινόμαστε, ὅπως διακηρύχθηκε σὲ ἕνα ποίημα τῆς Δεκαετίας τοῦ 80, ῾῾θυελλώδεις ἐραστὲς καὶ τσακάλια δίχως τύψεις᾽᾽.
Μπορεῖς νὰ πεῖς ὅτι ἡ Φάση Ζόφου & Ἐγκλεισμοῦ εἶναι, γιὰ ἐμᾶς τοὺς happy few, μιὰ εὔκρατη εὐκαιρία γιὰ νὰ προβοῦμε στὶς ἐκκαθαρίσεις ποὺ θὰ μᾶς ἐπιτρέψουν νὰ ἐπιδοθοῦμε ἀνενδοίαστα στὶς ἀπολαύσεις καὶ τὶς κραιπάλες ἐκεῖνες, οἱ ὁποῖες, πολὺ ἀπέχοντας ἀπὸ τὴ χυδαία ὑλοφροσύνη, σκοπὸ ἄλλο δὲν ἔχουν ἀπὸ τὸ νὰ ἐντείνουν τρυφερὰ τὴν ποιητικὴ συγκίνηση, πάει νὰ πεὶ τὴν κίνηση ἀπὸ τὴν περιπέτεια τῆς ποίησης στὴν Ποίηση τῆς Περιπέτειας.
Μπορεῖς νὰ πεῖς ὅτι ἡ Φάση Ζόφου & Ἐγκλεισμοῦ μᾶς ἐπιτρέπει καὶ πάλι νὰ ἐκλάβουμε τὸν χῶρο ὡς ἕναν παιγνιότοπο καμωμένο γιὰ τὰ παράφορα ὄνειρα ποὺ βλέπουμε μὲ τὰ μάτια διάπλατα ἀνοιχτὰ, καὶ τὸν χρόνο ὡς ἕνα ἰλιγγιῶδες λούνα-πὰρκ γιὰ τέσσερις παῖκτες/ρέκτες (Α & Μ & Ι & Φ) πού, ἐμπλουτισμένοι ἀπὸ ἕνα, ὄχι καὶ τόσο άλλόκοτο σθένος, ἔστερξαν νὰ παίξουν, καὶ συνεχίζουν νὰ παίζουν, μεσοῦντος τοῦ ζόφου, τὸ μεγαλειῶδες Πόκερ τῆς Σαγήνης, ποὺ μποροῦν, μεσοῦντος τοῦ έγκλεισμοῦ, νὰ τραγουδοῦν τὸν αἷνο τοῦ Ὑψηλοῦ, ποὺ κατορθώνουν, παραμερίζοντας μὲ περιφρόνηση τὴν κατάθλιψη, νὰ κάνουν ἀλλεπάλληλες προπόσεις στὴν Εὐγένεια, στὴ Φιλία, στὴν Ἀγάπη, στὸν Ἔρωτα.
Μπορεῖς νὰ πεῖς ὅτι ἡ Φάση Ζόφου & Ἐγκλεισμοῦ μᾶς ὑποχρεώνει (καὶ δὲν ἔχουμε τὴν παραμικρὴ αντίρρηση) νὰ χρησιμοποιήσουμε τὰ πολεμοφόδια πού, χρόνια τώρα συγκεντρώνουμε μὲ περισσὴ φροντίδα στὸ λεγόμενο Σεντούκι μὲ τὰ Τιμαλφῆ μας, καὶ νὰ τὰ χρησιμοποιήσουμε ὅσο πιὸ καλὰ γίνεται. Ποιά εἶναι τὰ πολεμοφόδια αυτά; Ὦ, ἂς εἶναι αὐτὸ τὸ ἡδὺ μυστικό μας ὥσπου νὰ ἀνοίξουν οἱ δρόμοι & τὰ περάσματα πρὸς τὴν Ἀκαδημία τῆς Ἀπόλυτης Ἀγάπης ποὺ ἤδη ἱδρύουμε, ἐμεῖς οἱ Happy Few, ἐδῶ στὸ Νέο Ἄλαμουτ.
Μπορεῖς νὰ πεῖς ὅτι ἡ Φάση Ζόφου & Ἐγκλεισμοῦ μᾶς ἀνακηρύσσει καὶ πάλι προπαγανδιστὲς ἁβροὺς (μὰ καὶ σκληροὺς ὅταν βρισκόμαστε ἀντιμέτωποι μὲ οὐλαμοὺς χυδαιότητας & μικροπρέπειας), προπαγανδιστὲς πολυμήχανους ποὺ προπαγανδίζουν τὴν Πραγμάτωση τῆς Τέχνης καὶ τῆς Φιλοσοφίας, ποὺ γίνονται οἱ κεφάτοι (μὰ εὐρυμαθεῖς καὶ έξοπλισμένοι) ἰχνηλάτες καὶ άνιχνευτές στὴν ὑπηρεσία μιᾶς Νέας Γεωγραφίας τῶν Παθών, ποὺ κοντοστέκονται, μὲς στὴν περιπλάνησή τους, νὰ πιοῦν νερό στὴν Πηγὴ μιᾶς Νέας Ὀμορφιᾶς.
Γιῶργος-Ἴκαρος Μπαμπασάκης
Ἀδούλωτη Κυψέλη, 24.04.2020
Tips:
Shakespeare / We Happy Few: https://www.youtube.com/watch?v=A-yZNMWFqvM&feature=emb_logo
Debord / We Happy Few: https://www.youtube.com/watch?v=7brHPyVH1_E
Ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης (Απρίλιος 1960) είναι συγγραφέας και σιτυασιονιστής.