Απὸ Ποῦ Κρατάει ἡ Σκούφια μας
Ἄν δὲν ἔχει πυρποληθεῖ τὸ μέσα απὸ τὸ κρανίο σου κι ἄν δὲν ἔχει ἐπισκεφτεῖ ὁ γλυκασμὸς τὸ μέσα ἀπὸ τὰ βλέφαρά σου πρὶν ἀπὸ τὰ δεκαέξι σου, δὲν ἔχεις σκούφια.
Ἂν δὲν ξέρεις ὅτι οἱ Μαντᾶς & Μπαμπασάκης συνθέτουν νυχτοήμερα μιὰν ᾽Ωδὴ στὴν Ἐρωτικὴ Παλιγγενεσία, ἐκθειάζοντας μὲ φλογοβόλα μάτια τὰ Κόκκινα Κερασένια Κορίτσια τους, παραμένοντας βδομάδες τώρα φλογοδίαιτοι, σὰν τὸν Καροῦζο ποὺ ἔπλασε τὴ λέξη, ἀκούγοντας ὅλα ἐκεῖνα τὰ ἄσματα ποὺ κάνουν τὸ αἷμα νὰ κυλάει σὰν ὑδράργυρος στὶς φλέβες, χορεύοντας τρελὰ ὅπως ὁ Jackson Pollock πάνω ἀπὸ τοὺς πελώριους καμβάδες του, τσακίζοντας τὰ δάχτυλά τους πάνω στὰ πλῆκτρα μιᾶς παλιᾶς Remington, ἀφήνοντας γένια σὰν τὸν Cave & τὸν Ellis, κάνοντας νύχτα τὴ μέρα & τὴ μέρα νύχτα, γράφοντας μὲ κόκκινο σπρέι στὸν Πύργο Ἐλέγχου τῆς Ἐρωτικῆς Άεροπορίας No Se Puede Vivir Sin Amar, ὀμνύοντας στὶς Θεὲς τῆς Φιλίας & τῆς Εὐγένειας & τῆς Ἡδύτητας, ξεσκίζοντας τὸ πέπλο τοῦ φόβου μὲ λεπίδες ασημένιες, μὲ λεπίδες δωρισμένες ἀπ᾽ τὶς ἐλπίδες ποὺ εἶναι τὰ Κορίτσια τους, δὲν ἔχεις σκούφια.
Ἂν δὲν εἶσαι καὶ τοῦ λιμανιοῦ καὶ τοῦ σαλονιοῦ, ἂν δὲν ἔχεις γαλουχηθεῖ μὲ τὴ διαλεκτικὴ ποὺ ὁδηγεῖ ἀπὸ τὸν Ρομαντισμὸ στὸ Dada κι ἀπὸ κεῖ στὸν Ὑπερρεαλισμὸ τῆς ἀτέρμονος ζωῆς καὶ κατόπιν στὸ Nous sommes les partisans de l’oubli τῆς Internationale Situationniste, ἂν δὲν πέρασες ἑβδομάδες ἐναλλάσσοντας τὴν προσήλωσή σου στὸν Hegel μὲ μυθικὰ ξεφαντώματα, ἂν δὲν περιπλανήθηκες μὲ τὶς ὧρες στὰ σοκάκια τῆς Κυψέλης ὀνειρευόμενος τὴν εὐλογημένη ἔλευση Ἐκείνης, γιὰ νὰ καταλήξεις τὸ χάραμα στὸ Ἄλαμουτ καὶ νὰ στρωθεῖς νὰ γράψεις ποιήματα ποὺ εἶναι κηδειόχαρτα καὶ προκηρύξεις καὶ ἀνατρεπτικὲς διακηρύξεις, δὲν ἔχεις σκούφια.
Ἂν δὲν πόνεσαν/βούρκωσαν/ἔτσουξαν τὰ μάτια σου κοιτάζοντας μὲ λιγωμένη λαχτάρα τὴ φωτογραφία Ἐκείνης, δὲν ἔχεις σκούφια.
Ἂν δὲν ξέρεις ὅτι οἱ Μαντᾶς & Μπαμπασάκης εἶναι Ξακουστοὶ Ξεμυαλισμένοι Ξωμάχοι τῆς Λατρευτικῆς Λαγνείας, ὑλιστὲς μὰ ὄχι ὑλόφρονες, ῾᾽φοβεροὶ ἀπὸ μειλιχιότητα᾽᾽, Διάκονοι τῆς Διαλεκτικῆς Ἔρως/Ἥρως, συντάκτες ἐνὸς Ἡμερολόγιου/Ἱμερολόγιου ποὺ θὰ διδάσκεται στὶς Ἀκαδημίες Ἀγάπης ὅταν πάρουμε τα πράγματα στὰ χέρια μας, δὲν ἔχεις σκούφια.
Ἄν δὲν ἔχεις άντιληφθεῖ ὅτι ἠ σκούφια μας κρατάει ἀπὸ τὸν Oscar Wilde καὶ τὸν Tristan Tzara, ἀπὸ τὴν Emma Goldman καὶ τὴν Asja Lācis, ἀπὸ τὸν Duchamp καὶ τὸν Debord, ἀπὸ τὸν Ἀνδρέα Ἐμπειρίκο καὶ τὸν Γιῶργο Μακρῆ, ἀπὸ τὸν Ἀλέξη Άκριθάκη καὶ τὸν Νίκο Καροῦζο, δὲν ἔχεις σκούφια.
Ἄν δὲν διαισθάνεσαι ὅτι τὸ παρὸν εἶναι λαβύρινθος καὶ σκακιέρα, ὅτι προσευχὴ σημαίνει νὰ φιλᾶς μὲ τὶς ὧρες τὰ εὐωδιαστὰ ἀκροδάχτυλα τῆς Ἀγαπημενης, ὅτι, ὅπως ἀποφάνθηκε ὁ Μισὲλ Κατσαρὸς, ῾῾Ἂν δὲν πίνεις μπίρα δὲν ἔχεις χόμπυ᾽᾽, ὄχι, δὲν ἔχεις σκούφια.
Ἂν δὲν δηλώνεις Δοῦλος τῆς Δοτικότητας, Χαμάλης τῆς Χαριστικότητας, Ἱππότης τοῦ Ἵμερου, Λοχίας τῆς Λαγνείας, Στρατάρχης τοῦ Sublime, Δολιοφθορέας τῆς Δολιότητας, σκούφια δὲν ἔχει γιὰ σένα.
Ἃν δὲν πέρασες ἀτελείωτες ὧρες πάνω ἀπὸ τὸ Κάτω ἀπό τὸ Ἠφαίστειο, ἂν δὲν άκουσες τριάντα φορὲς σερὶ τὸ “Waiting for You’’ καὶ τὸ “Hollywood’’, ἂν δὲν ἔκλαψες ὅταν εἶδες τὴν Καζαμπλάνκα, ἂν δὲν ἔστειλες ἕνα τσουνάμι φαλσταφικοὺ γέλωτος νὰ γκρεμίσει τὴ Βιομηχανία τοῦ Αἴσχους βλέποντας τὰ μεγαλοφυῆ ἔπη τῶν Marx Brothers, σκούφια δὲν σοῦ δόθηκε, κι οὔτε ποτὲ θὰ σοῦ δοθεῖ.
Γιῶργος-Ἴκαρος Μπαμπασάκης
Ἀδούλωτη Κυψέλη, 23.04.2020
Tips:
Cave / Waiting for You: https://www.youtube.com/watch?v=e0vQTzYe9Lk
Cave / Hollywood: https://www.youtube.com/watch?v=MfDx09Ko8G4
Ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης (Απρίλιος 1960) είναι συγγραφέας και σιτυασιονιστής.