Τα μάτια υπάρχουν
μόνο ως τοπίο.
Η όραση ως κατάληξη,
εκδίκηση που εκπνέει
στο βλέμμα.
Καμία Παναγία
δεν αντέχει το θέαμα
του σταυρωμένου γιου της.
Κανένας Ιωσήφ
δεν ονειρεύεται αναστάσεις.
Ο Χριστός
κλοτσάει την πέτρα
πάνω από τις κιμωλίες.
Στο κουτσό
το ένα πόδι παριστάνει το παρόν
το άλλο τη θυσία.
Αντώνης Τσόκος - Απ' την Εμμανουήλ Μπενάκη ως τα μεσάνυχτα – Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2019