Στο πανδοχείο «Μετροπόλ» σε καλωσορίζει ο Χρόνος πίσω απ’ τον χώρο υποδοχής. Εδώ πληρώνεις με αίμα συναισθήματα για να εξαργυρώσεις αναμνήσεις.
Οι εφιάλτες στο πανδοχείο «Μετροπόλ» τρέφονται από σπασμένους καθρέφτες και χορταίνουν από αυτάρεσκα είδωλα. Περπατούν στις μύτες των ποδιών για να καλωσορίσουν τον επισκέπτη στο εκκρεμές της αμφιβολίας. Ρουφούν κάθε κομμάτι της εμφάνισής του και το ξερνούν στο πρόσωπο. Τη στιγμή αυτή, οι άνθρωποι μετενσαρκώνονται σε υπνοβάτες και γίνονται γυαλί. Συναρμολογούνται για να συνθέσουν και πάλι τους καθρέφτες. Όσοι, όμως, πρόωρα ξυπνήσουν, μεταμορφώνονται σε άμμο για να φυλακιστούν σε κλεψύδρες. Μ’ αυτές, οι εφιάλτες μετρούν αλήθειες. Τότε, αναδύονται οι κρυφές επιθυμίες και οι πνιγμένες σκέψεις της ημέρας που έφυγε.
Στο πανδοχείο «Μετροπόλ» τα φώτα κοιτούν τ’ άλογα στα μάτια. Καθώς εκείνα τρέχουν, παραφυλάνε για το ουρλιαχτό του χρόνου. Επισκέπτονται νοσοκομεία και κελιά, πεζοδρόμια και φάτνες.
Στο πανδοχείο «Μετροπόλ» ο φεγγίτης αλλάζει δέρμα σε κάθε χτύπο. Ανοίγει και κλείνει, όταν ανάσες παγιδευμένες σ’ ένα κορμί θαμπώνουν τις επιλογές σου. Σαν βραδιάζει, τα μάτια κλείνουν, το κορμί συσπάται και το μυαλό αφήνεται δροσοσταλίδα στο υγρό το τζάμι.
Στους διαδρόμους του πανδοχείου «Μετροπόλ» παίζοντας με τις σκιές γονιμοποιείς τις μέρες. Οι καθημερινές στέκονται βαριεσθημένα, σαν πιστές ερωμένες στον κόρφο του Σαββατοκύριακου. Οι αργίες στριμωγμένες σε γωνιές προσπαθούν να εδραιώσουν τη φήμη τους πατώντας το κόκκινο χαλί. Άλλωστε, η ιστορία είναι γραμμένη απ’ τους νικητές. Οι αργίες πλέον απ’ τη σκόνη.
Στο πανδοχείο «Μετροπόλ» ρεμβάζοντας απ’ το παράθυρο του δωματίου νιώθεις το σφρίγος του αέρα να χάνεται στη νύχτα.
Το μαγεμένο πανδοχείο - Η μάχη με τις σκιές - Εκάτη, 2019