Χθες, 31.03.2020, μου τηλεφωνεί ο Γιώργος Κακουλίδης. Τα λέμε. Ανταλλάσσουμε ευχές. Τρέχει, καλπάζει, το μυαλό μου στο Άλλοτε. 35 χρόνια φιλίας, και δεν βγαίνει στη σύνταξη αυτή η φιλία. Είναι θητεία αυτή φιλία. Από την οδό Καλλισπέρη και την οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου, γείτονες και φίλοι. Φλανέρ στα σοκάκια της Καισαριανής, σωματοφύλακες του Καρούζου — κινήσαμε κάποτε για το Άγιον Όρος (Καρούζος, Κακουλίδης, Σταθόπουλος, κι εγώ που σας τα ιστορώ). Φάγαμε την ποίηση με το κουτάλι. Προστέθηκε στην κομπανία και ο μακαρίτης ο Λάγιος, και γίναμε οι Συνωμότες του Καλού.
Θραύσμα από κείμενο παλιό: Η ποίηση του Κακουλίδη είναι θητεία και θυσία. Θητεύει στα μυστικά του κόσμου. Θυσιάζει άνεση και βολή, για να πάει να προσκυνήσει ευλαβικά σ᾽ εκείνο το ῾῾υπόγειο υπερώο᾽᾽, το καμαράκι του Καρούζου. Θητεύει στα ερημικά καφενεία του Μίλτου Σαχτούρη, εκεί που είσαι η σκιά της σκιάς και έχουν ανάποδα γυρίσει τα ρολόγια. Θυσιάζει καλλιέπεια και ευφράδεια, για να κάνει τις λέξεις αγκομαχητά, βόγκους, γόους, αλυχτίσματα, οιμωγές, μαγγανείες. Θητεύει στο ραφτάδικο που έφτιαξε το μακρύ γκρίζο παλτό του Μιχάλη Κατσαρού και φτιάχνει εκεί το δικό αμπέχονο, αυτό που φόρεσε για να πάει στο κονάκι του Κατσαρού, στους πέντε δρόμους, στο Everyday, και να δώσουν χέρια, και να κινηθούν λίγο καταπίσω, σαν τα μικρά παιδιά.
Έρχεται ο Μαντάς, το απόγευμα, και το κάνουμε ντισκοτέκ το Άλαμουτ. Ένα τραγούδι ο Αντρέας. Ένα εγώ. Αρχίζουμε με το “Miami’’ του Baxter Dury, του κόκνεϊ Serge Gainsbourg. Εκρήξεις στο κρανίο, καθώς ο υιός Dury ψάλλει σουρεαλεβέντικα: “I’m the great sleeper / I’m the bookkeeper / I’m the vicar / I’m the main course / I’m Morgan Freeman / I cut master Neon Angels / I’m the night chef / The eye doctor / Mister Maserati / I’m king of the migraines / Soiled Lord of Tears / I’m the urban goose / I’m a river of dead fish / I’m Miami᾽᾽. Αντισηπτικό στα χέρια, μερικά απανωτά τσίπουρα, και βουρ στον πατσά! Ντισκοτέτ το Άλαμουτ. Περνάμε στον Lloyd Cole, χαμός στο ίσιωμα: “Pumped up full of vitamins / On account of all the seriousness / You say you’re so happy now / You can hardly stand / Lean over on the bookcase / If you really want to get straight / Read Norman Mailer’’. Η φρόνηση βαράει μπιέλες, βγαίνει μπιελάρ η σύνεση. Η κάμερα μας συλλαμβάνει να χορεύουμε σαν σχολιαρόπαιδα στην πενταήμερη εκδρομή. “We shall all dance, we shall all die’’, είχε γράψει ο Nabokov.
Θραύσμα από κείμενο παλιό: Απαγγέλλω δυνατά μες στη νύχτα, την ποιητική σύνθεση Μην ακούς τον Παράδεισο, του Γιώργου Κακουλίδη (εκδόσεις Γαβριηλίδης). ῾᾽Δεν είμαι φτιαγμένος για τίποτα/ και το τίποτα ακολουθώ᾽᾽, γράφει ο Κακουλίδης που διακονεί δυνατά την ποίηση ήδη από το 1979, όταν εξέδωσε τη συλλογή Λίμπερτυ που του τύπωσε με ακάματο μεράκι ο αείμνηστος Φίλιππος Βλάχος, ο υπέροχος Φιλιππόβλαχος, στο θρυλικό τυπογραφείο Κείμενα. Πιο κάτω: ῾Ἅκουσα τον παράδεισο/ και έπιασα το μαχαίρι μου/ που κόβει τους ίσκιους/ και κάνει το αίμα/ να είναι με το μέρος μου᾽᾽. Και: ῾᾽Τις νύχτες που ζούσα στο θάλαμο/ έκαναν παρέλαση οι σκιές/ διαλέγοντας με ποιον θα πάνε/ και ποιον θα ξενυχτήσουν/ εμένα δεν με καταδέχτηκαν ποτέ᾽᾽.
Κι εμείς, το τερματίζουμε εμείς: ο οίστρος του Μαντά εκτοξεύεται στη στρατόσφαιρα, βάζει τραγούδια ελληνικά ροκ/ποπ της δεκαετίας του εξήντα! Οι Idols, ο Πάνος Κόκκινος, οι Sounds, οι Βόρειοι, ω ναι, ῾῾Σε θυμάμαι, πάντα σε θυμάμαι. / Τα πυρωμένα χείλη σου δροσιά,/ δροσιά στα διψασμένα χείλη μου./Βοτάνι μαγικό στο λογικό η ομορφιά σου / και το παράξενο όνομά σου, Σαλούνα…/ Σαλούνα, γιε γιε γιε. / Σαλούνα, γιε γιε γιε’’. Το ρίχνουμε στα σαχλά λογοπαίγνια και στα σαχλεπίσαχλα αποφθέγματα. ῾῾Τα πάντα free᾽᾽. ῾Ἡ καλύτερη άμυνα είναι ο παλιμπαδισμός᾽᾽. “Writers on the Storm᾽᾽. Ποιότητα & σωφροσύνη ώρα μηδέν. Εξάλλου, πάμε για Πρωταπριλιά και δικαιούμεθα να γλεντάμε στα ψέματα. Σε λίγο, βάζουμε νιονιό, επανερχόμαστε στη λογική, και συνεπώς συζητάμε για τον Abel Ferrara και τον Cassavetes, ενώ στο πικάπ βάζουμε τον δίσκο Drinking Songs του Matt Elliott. Είμαστε ανίατα λυρικοί.
Θραύσμα από κείμενο παλιό: Πήγατε πάλι στον Κακουλίδη, πάλι στη Μεταπολίτευση πήγατε. Κι ο Κακουλίδης, ο Γιώργος, σας καλοδέχτηκε μ᾽ ένα πλατύ χαμόγελο κι ένα πελώριο φαιοπράσινο βλέμμα που ταξίδευε στο χρόνο. Και σας είπε: ῾῾Βάζει η Λητώ για καφέ. Έχει και τσικουδιά στο τραπεζάκι, εδώ. Να σας πω πριν απ᾽ όλα να διαβάζετε Ντοστογιέφσκι για να γίνετε άνθρωποι. Και να μην παίζετε με τις μοτοσικλέτες. Και να ερωτεύεστε την αύρα των πραγμάτων, κι όχι τα πράγματα. Και να μην ξεχνάτε ότι Μεταπολίτευση σημαίνει κοινοποιημένη διάλυση, σημαίνει αλληλογραφία με χαρτιά και στυλογράφους, σημαίνει να ξέρετε το αζιμούθιο για τις Αποθήκες τ᾽ Ουρανού, σημαίνει ότι όλα τα στοιχήματα είναι ανοιχτα, σημαίνει παίζονται πάλι παιχνίδια παράφορα᾽᾽.
Exit Mandas. Συγυρίζω. Βάζω να δω το Bad Lieutenant. Φοβερός Ferrara. Ο Αντρέας ξέχασε τον φορτιστή του εδώ. Θα έρθει το απόγευμα και θα του τον δώσω. Ξημερώνει. Πάντα θα ξημερώνει στην Κυψέλη.
Tips:
- Baxter Dury / Miami / https://www.youtube.com/watch?v=5zUkX-rr3gg
- Matt Elliott / Drinking Songs / https://www.youtube.com/watch?v=YDWEz1mia1I
Ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης (Απρίλιος 1960) είναι συγγραφέας και σιτυασιονιστής.