Απαγόρευση κυκλοφορίας – υποχρεωτικός εγκλεισμός – καραντίνα – κοινωνική απομόνωση. Από πότε έγιναν συνώνυμα;
Δεν μου έχει απαγορεύσει ποτέ κανείς στο παρελθόν να βγω από το σπίτι μου. Κατά καιρούς είχε χρειαστεί να περιορίσω τις μετακινήσεις μου λόγω ασθένειας ή τραυματισμού, αλλά ήταν έντονες συστάσεις για το καλό μου. Τώρα η διαφορά είναι ότι μου επιβάλλουν κάτι για το καλό μου. Περίεργο, μέχρι τώρα ήξερα πως αυτό το κάνουμε στα μικρά παιδιά, και όχι στους ενήλικες. Φαίνεται όταν παραμεγαλώνει ο αριθμός των ενηλίκων, το κράτος τούς συμπεριφέρεται σαν παιδιά. Θα το σκεφτώ αυτό.
Νιώθω τυχερή που έχω βεράντα, που έχω σκύλο και δεν ανήκω στις ευπαθείς ομάδες. Τυχαία γεγονότα, αν σκεφτεί κανείς ότι κάποια στιγμή θα πάψω να έχω σκύλο, σίγουρα θα είμαι υπέργηρη (αν δεν φύγω σε αυτή την πανδημία ή από άλλα αίτια) και πιθανόν να έχω κάποια θέματα υγείας.
Είμαι προνομιούχα γιατί είμαι εσωστρεφής. Με άλλα λόγια αγαπάω το σπίτι, τα βιβλία, τις μουσικές και τις μοναχικές βόλτες. Δεν έχω τίποτα εναντίον των ανθρώπων. Τους αγαπώ και μου λείπουν αυτή την περίοδο, αλλά πάντα υπερτερούσε η σιωπή της ανάγνωσης από το θόρυβο της συζήτησης, ίσως γιατί καλούμαι να συζητάω με πολλούς ανθρώπους καθημερινά για επαγγελματικούς λόγους.
Τι μου λείπει: να φτιάξω ένα φαγητό και να κάτσουμε μια παρέα φίλοι να φάμε, να πιούμε, να γελάσουμε και να τα πούμε. Μου λείπουν: τα λουλούδια στα βάζα και ας έχω γλάστρες στην βεράντα. Μου λείπουν :οι αγκαλιές, και κυρίως τα χάδια. Μου λείπει: το μαζί, τα βλέμματα, η ζεστασιά, η παρουσία του άλλου.
Άραγε μετά από όλα αυτά θα σταματήσουμε να αγγιζόμαστε ελεύθερα; Να αγκαλιαζόμαστε γιατί χαρήκαμε που είδαμε τον άλλο και να φιλιόμαστε; Αυτό θα ήταν όντως ένα καταστροφικό σενάριο. Έρευνες έχουν δείξει πως ακόμα και το χάιδεμα του χεριού από ένα αγαπημένο πρόσωπο μειώνει την αίσθηση του πόνου.
Με ενοχλεί να γελάω μόνη μου. Η χαρά θέλει παρέα και μοίρασμα για να τη χαρείς.
Μου λείπει απίστευτα η φύση, το δάσος και η θάλασσα. Κοιτάω εικόνες και θυμάμαι το θρόισμα των πεύκων και τη δροσιά. Τη ζέστη της άμμου και το τσούξιμο στα μάτια από το αλάτι του νερού.
Σήμερα το βάζο μου είναι γεμάτο λουλούδια κι αυτό είναι το πιο ευχάριστο πράγμα εδώ και δυο εβδομάδες, μετά τα χειροποίητα κουλουράκια που μου παρέδωσαν ανέπαφα πριν την έναρξη της απαγόρευσης της κυκλοφορίας.
Πιστεύω πως μπορώ να ζήσω για λίγο ακόμα πλουσιοπάροχα με τα βιβλία που παρέλαβα, τα κουλουράκια, τα λουλούδια στο βάζο και τον σκύλο.
