Έγκλειστος σ’ ένα δωμάτιο κενό
ένας θνητός καταβροχθίζει το χάος.
Απαγορεύοντας την επαφή,
εξαντλημένοι από τις παραισθήσεις,
οι ανάσες μας αιωρούνται
εκτεθειμένες στο φόβο.
Τα μάτια ιχνηλατούν
τον αντικατοπτρισμό της άνοιξης,
η αποδόμηση του ανθρώπου συνεχίζεται
στις άδειες συναισθημάτων μέρες.
Ας σταματήσει ο θρήνος
η ελπίδα εισχωρεί στις χαραμάδες της καρδιάς.
Μετά τη μοναξιά ο άνθρωπος
καθίσταται ον…
αρχίζει να υπάρχει.
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Έχει σπουδάσει στο Α.Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης Τμήμα Γεωπονίας. Επίσης έχει δίπλωμα Κ.Ε.Κ σε Θέματα Βιολογικής Γεωργίας καθώς και Επεξεργασίας Εικόνας και Photoshop. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Έχει ταξιδέψει πολύ σε Ευρώπη και Αμερική. Γραπτά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλούς λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους. Πάντα θα προσπαθεί και θα αγωνίζεται για μια κοινωνία με κέντρο πραγματικά τον άνθρωπο.