Το Θα δε Θα ’ρθει αύριο να με ξυπνήσει με του πουλιού το πρωινό κελάηδισμα.
Ζεστός καφές κι ένα φιλί, για με δεν Θα ’ναι η πρώτη καλημέρα.
Ποιο μέλλον και ποια όνειρα μαζί μου Θα δεθούν;
Τρομάζω, φοβάμαι, σκιρτώ, παιδί σε κάτασπρο σεντόνι.
Μόνη μου παρηγοριά της μάνας μου το χέρι.
Πότε ξανά Θα κολυμπήσω και πότε πάλι Θα πεινάσω;
Τ’ άγρια αισθήματα του πόθου μου πότε Θα γευτώ και πώς Θα πολεμήσω;
Ο Έρωτας… Θα με κοιτάξει μ’ αγωνία, γοργά Θα προσπεράσει.
Χείλη ζεστά αναζητεί να ξαποστάσει.
Του κάτισχνου κορμιού μου τα παγωμένα μαύρα χείλη κανείς Ερωτιδεύς δε Θα’ σκυβε ποτέ να τα φιλήσει.
Αφήνω ένα Θα να ζήσει έξι φορές μέσα από σας, φορτίο σκιερό απ’ τα βήματα της νιότης, στο διάβα της ζωής μέχρι το τέρμα της.
Πότε ξανά Θα ειδωθούμε;
Με ποιο κορμί Θα σ’ αγκαλιάσω;
Δεκέμβριος 2019
- Εμπνευσμένο από την μεγάλη μας ποιήτρια κ. Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ.
Στην τελευταία της συνέντευξη στην δημόσια τηλεόραση, εξέφρασε με συγκλονιστικό κι ποιητικό τρόπο την αγωνία του ανθρώπου που η ζωή του φτάνει στο τέλος της και δεν μπορεί να ονειρευτεί, να σχεδιάσει και να ελπίζει, λέγοντας χαρακτηριστικά ” έχει φύγει το Θα από την ζωή μου”.
◊
Ο Φοίβος Σταμπολιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Καποδιστρικό Πανεπιστήμιο και Μέσα Επικοινωνίας στο Πάντειο. Έλαβε μεταπτυχιακό τίτλο στο Τμήμα Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου του Lancaster. Ασχολείται τα τελευταία 20 χρόνια με την φωτογραφία. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και την Κύπρο. Έργα του έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό Φωτογράφος και στον ιστότοπο ifocus.gr. Διηγήματα του έχουν δημοσιευτεί στα ηλεκτρονικά περιοδικά λογοτεχνίας monocleread.gr, tovivlio.net, fractalart.gr, 121words.com και hartismag.gr. Αγάπα τα μακρινά ταξίδια με την μοτοσυκλέτα, μελετά λογοτεχνία, ψυχολογία και βυζαντινή αρχαιολογία. Ασχολείται με το σχέδιο και την χαρακτική.