«Υπό το φέγγος
σελήνης πορφυρής
νερό και φωτιά
συνυπάρχουν φυσικά.»,
ιρίδισε φιγούρα μοναχική
πριν την πνίξει πνιγηρά πινέλο
στο κύμα⸱
το πινέλο σιγαστήρας στον καμβά
του αγνώστου δημιουργού,
την δε εβδόμη νύχτα της απουσίας της
ομολόγησε εις εαυτόν, πως επιτέλεσε
δεινά,
νομότυπη παρανομία, χάριν ομοιομορφίας.
Μα εκείνη η υδάτινη μορφή εκπνέεται μες τους ανέμους
Τα λέπια της, απόκρημνες παραφυάδες αιθερόδαρτες ⸱
ορόσημα εξουσίας, σύσπλαχνα τα ξεριζώνει
φτέρης φυλλώματα,
φτερά τα λέπια που τώρα δα ξαφρίζει.
Και με την γήινη υπόστασή της
νεύει προς την α ρ χ ή:
«Στο νερό, πύρινα εβαπτίσθη η ζωή;»
◊
Η Δώρα ζει, σπουδάζει και εργάζεται στην Αθήνα. Μελετά ποίηση και ασκείται στην γραφή της. Ελπίζει να καταφέρει κάποτε να γράψει ένα ποίημα.