Άντρας 55 ετών σε γραφείο κάποιας υπηρεσίας.
Εγώ, ξέρετε, είμαι ένας βέρος, ένας πραγματικός, επαναστάτης. Προέρχομαι απ’ αυτή τη σπάνια στόφα ανθρώπων που είναι συνεπείς στην ιδέα της αναγκαιότητας της αλλαγής του κόσμου.
Είμαι 55 χρονών και ακόμα πηγαίνω σε πορείες. Δεν έχω βαρεθεί ποτέ να πλύνω ούτε ένα κεσεδάκι από γιαούρτι για να το βάλω στην ανακύκλωση. Στις διακοπές μου, κάνω πάντα κάμπινγκ. Ενώ, ακόμα και στις βραδινές μου εξόδους για φαγητό κουβαλάω πάντα ένα σακίδιο το οποίο φροντίζω επιμελώς να δείχνει γεμάτο. Επίσης, έχω υιοθετήσει δύο σκύλους, ο ένας εκ των οποίων κουτσός.
Δεν είμαι μορφωμένος άνθρωπος. Αλλά έχω μάθει να χειρίζομαι τη γλώσσα μου σωστά ακριβώς γι’ αυτές τις περιπτώσεις που θα χρειαστεί να υπερασπιστώ τη θέση μου ενώπιον των αρχών της χώρας μου.
Δεν μπορεί, κύριοι, να αποκαλείτε αυτό που συμβαίνει επανάσταση. Αρχικά, θα πρέπει να σας πω ότι η επανάσταση απαιτεί δράση και όχι απουσία. Το γεγονός ότι εξαφανίστηκε ο θάνατος από τη χώρα μας και οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν πια, είναι μια απλή απουσία. Είδατε εσείς πουθενά πορείες, πλακάτ, πανό, δακρυγόνα;
Επιπλέον, η επανάσταση απαιτεί ανθρώπινη παρουσία. Είναι, λοιπόν, απαράδεκτο να μας λέτε ότι μια έννοια όπως ο θάνατος έκανε επανάσταση και να υποβαθμίζετε το ρόλο ημών, των πραγματικών επαναστατών.
Εγώ δεν είμαι μορφωμένος άνθρωπος. Δεν πληρώνομαι για τα βιβλία που διαβάζω. Πληρώνομαι για τους ανθρώπους που θάβω. Ναι, κύριοι, εγώ είμαι ένας εργάτης του θανάτου, ένας νεκροθάφτης. Και, μάλιστα, ως πραγματικός επαναστάτης, μετά από μια σύντομη καριέρα σε διαφορετικά γραφεία τελετών, έχω αποφασίσει να δουλεύω ως νεκροθάφτης freelance. Τολμώ, μάλιστα, να βροντοφωνάξω πως καταδικάζω την οργανωμένη βιομηχανία των γραφείων τελετών που αντιμετωπίζει τον ανθρώπινο πόνο ως μπίζνα και εμάς τους νεκροθάφτες ως χαμηλά αμειβόμενους χειρώνακτες. Ενώ, είναι προφανές τοις πάσι ότι η δουλειά μας απαιτεί ενσυναίσθηση, ανθρωπιά και σωματική δύναμη.
Εγώ, κύριοι, μέχρι πρότινος έβγαζα το ψωμί μου περπατώντας πάνω κάτω τα νοσοκομεία της πόλης μας για να ανακαλύψω τους πιο νεκρούς από τους ασθενείς και να τους προσφέρω τις υπηρεσίες μου. Ο μετρητής βημάτων του κινητού μου έδειχνε πως έκανα περί τα 6 χιλιόμετρα ημερησίως. Ενώ, κατανάλωνα περί τα 5 μεγάλα πακέτα χαρτομάντιλα και 3 πακέτα γίγας υγρά μαντηλάκια. Θα εκπλαγείτε με το πόσα χαρτομάντιλα χρησιμοποιούν οι τεθλιμμένοι συγγενείς. Σκουπίζουν, μάλιστα, τα μάτια τους ακόμα και αφού έχουν σταματήσει να κλαίνε. Έχω, μάλιστα, καταλήξει στο συμπέρασμα πως, συχνά, όταν σταματήσει η ροή των δακρύων, σκουπίζουν τα μάτια τους με υγρά μαντηλάκια, με αποτέλεσμα τα μάτια τους να τσούζουν και το κλάμα να επανέρχεται δυναμικά.
Η νέα αυτή κατάσταση, στην οποία προσπαθείτε, μάλιστα, να δώσετε θετικό πρόσημο βαφτίζοντας την επανάσταση, τείνει να με οδηγήσει στα όρια της οικονομικής εξαθλίωσης. Και, φυσικά, οι υποχρεώσεις τρέχουν, το ενοίκιο μένει απλήρωτο, έχουν μαζευτεί 3 απλήρωτοι λογαριασμοί της ΔΕΗ πάνω στην παπουτσοθήκη μου, αγνοώ τις επανειλημμένες κλήσεις της Vodafone για το λογαριασμό του Internet όπως και το χαρτί που βρίσκεται εδώ και μέρες κολλημένο στο ασανσέρ της πολυκατοικίας και γράφει «Να εξοφληθούν άμεσα τα κοινόχρηστα στον κύριο Κωνσταντελόπουλο.» Ενώ, θα πρέπει να τονίσω πως το καζανάκι του μπάνιου μου τρέχει ασταμάτητα. Καταλαβαίνετε, κύριοι, πως δεν διαθέτω τα μέσα να πληρώσω τον υδραυλικό για μια ροή νερού που πάραυτα θα μου χρεωθεί στον επόμενο λογαριασμό της ΕΥΔΑΠ.
Κι εσείς, κύριοι, μέσα σε όλο αυτό τον παράλογο κυκεώνα εξόδων, μας προτείνετε, λέτε εναλλακτική. Να θάβουμε τα κατοικίδια ζώα των ανθρώπων. Και αποδεικνύετε για άλλη μια φορά την κοινωνική αναλγησία σας για τα χαμηλότερα στρώματα στηρίζοντας τους μεγαλοκαρχαρίες της βιομηχανίας.
Γιατί, κύριοι, που θα πάει ο τεθλιμμένος ιδιοκτήτης του σκύλου που κάνει τις ακαθαρσίες του έξω από την πόρτα της πολυκατοικίας όταν ο σκύλος τα τινάξει; Που θα πάει ο ιδιόρρυθμος γείτονας και ιδιοκτήτης σαύρας την οποία έχει πάντα στον ώμο του, όταν η σαύρα μας τα κακαρώσει; Φυσικά, κύριοι, θα καταφύγουν στην οργανωμένη βιομηχανία των γραφείων τελετών. Πως, κύριοι, θα εντοπίσουμε τους ιδιοκτήτες νεκρών ή μισόνεκρων ζώων αν δεν γυρνάμε τις πολυκατοικίες της γειτονιάς μας από πόρτα σε πόρτα; Καταγγέλλω, λοιπόν, απερίφραστα την πολιτική αυτή η οποία τείνει να υποβιβάσει εμάς τους freelance νεκροθάφτες στο επίπεδο των πωλητών τάπερ και τηγανιών από πόρτα σε πόρτα.
Κύριοι, καταδικάζω, την οργανωμένη πολιτική για την υποβάθμιση ενός ολόκληρου κλάδου πραγματικών επαναστατών, ημών των freelance νεκροθαφτών. Θα πρέπει να κατανοήσετε πως οι ιδιαίτερες δεξιότητες που απαιτεί το επάγγελμα μας, η ενσυναίσθηση, η ανθρωπιά και η σωματική δύναμη δεν συνάδουν επ’ ουδενί με την τοποθέτηση μας στην ίδια κατηγορία με τους απλούς πλασιέ.
Αιτούμαι, λοιπόν, (συμπληρώνει και υπογράφει αίτηση) την άμεση επιστροφή του θανάτου στη χώρα μας και την αποκατάσταση ημών, των freelance νεκροθαφτών στην κοινωνική θέση που μας αρμόζει.