Άραγε τι να κάνει;
Ίσως να κοιμάται, ίσως να ξυπνήσει επειδή,
πέφτουν κάτω τα δοχεία,
σαν τρυφερά μαρμάρινα λουλούδια.
Πόσες φορές θα χρειαστεί ακόμα;
Σε ένα σπίτι με γκρίζους ευκάλυπτους
και άσπρα βιαστικά χελιδόνια.
Όλοι δακρύζουν και αγκαλιάζονται,
σαν την πρωινή βροχή,
σαν βραδινός κεραυνός,
Σαν την χαρά ενός απογεύματος της Παρασκευής,
σε ένα καρναβάλι που λίγο λίγο ξεψυχάει.
Εμείς χορεύουμε σαν τα πανιά των πλοίων,
μια λεπτή ουρά που χάνεται στο νερό,
σε μακρινές ασημένιες θάλασσες
και τραγουδάμε για την αυγή που σπάει,
σαν δυο κρυστάλλινα χέρια,
σαν δυνατή μουσική,
σαν ένα μακρινό αντίο,
Μέσα στους χτύπους της καρδιά μας.
O Νεκτάριος Μπέσης γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Έχει εκδώσει τις συλλογές «Η ορχήστρα του δάσους (2017) και «Καταστρέφοντας τα χρώματα της νύχτας (2018)» Εκδόσεις 24 γράμματα. Ποιήματα του έχουν συμπεριληφθεί σε διάφορες ποιητικές ανθολογίες.