[Η Στιγμή
ή αλλιώς
Η Τέχνη της Παράστασης]
Στράγγιξα μέσα μου
σταλαγματιά κουρασμένης ευτυχίας.
Είναι ανάσα
Ξεγελιέμαι και ζω γι’ αυτήν.
Την κίνηση του σώματος
την σύνθεση της στιγμής
την εφήμερη
για μια στιγμή ύπαρξή της.
Είναι τόσο σημαντική η στιγμή
Για μια στιγμή μονάχα.
Κι ύστερα είναι σημαντική μόνο η επόμενη
κι επόμενη…
Κι έτσι μ΄αυτό και μ΄αυτό
γεννιέται σημαντικό το όλον:
μια σύνθεση από εφήμερες
σημαντικές στιγμές.
25 Ιουνίου 2017
[Γλυπτό]
Γκρίζα αγάλματα χλιμιντρίζουν
αψίδες θανάτου
αδηφάγα γήινα στόματα
ανοιχτά τα σπαράζουν.
Εμείς καβαλάρηδες
στις ράχες των γλυπτών
εκλιπαρούμε τη ζωή
πριν η γη μας καταπιεί για πάντα.
Δεν θέλω πίσω να γυρίσω
αφήστε με ανόητα να φύγω
αφήστε με να ζήσω το νόημα
ν’ αφήσω πίσω μου την ανοησία.
Ανήκουστη κραυγή απόγνωσης
Σας τον χαρίζω τον άρρωστο κόσμο σας
ανόητες υπάρξεις του κενού.
12 Ιουλίου 2017
[Στα Ρηχά Νερά]
Νερό θολό
ως τα γόνατα Τα φύκια
πλέκονται στους διαμαντένιους αστραγάλους
Η αναζήτηση του κρυστάλλινου
συνεχίζεται Στα ρηχά
εκ του ασφαλούς ατελέσφορα
Θα φταίει ο τρόπος; Θα φταίνε τα ρηχά;
Ποιος απ’ τους τρεις θα φταίει;
Στα Ρηχά Νερά
(προφορική παραλλαγή)
Νερό θολό ως τα γόνατα
Τα φύκια πλέκονται στους διαμαντένιους αστραγάλους
Η αναζήτηση του κρυστάλλινου συνεχίζεται
Στα ρηχά
Εκ του ασφαλούς
Ατελέσφορα
Θα φταίει ο τρόπος; Θα φταίνε τα ρηχά;
Ποιος απ’ τους τρεις θα φταίει;
5 Νοεμβρίου 2019
H Μυγδαλιά Μωσίνη ζει και εργάζεται στην Κρήτη. Έχει σπουδάσει Πληροφορική και είναι υποψήφια διδακτόρισσα στην φιλοσοφία. Τα δέκα τελευταία χρόνια ασχολείται με την μουσική και τον σύγχρονο χορό. Τα τρία τελευταία χρόνια αποτολμά να γράφει στίχους. Έχει σπιτικό, σύζυγο και παιδιά.