Χνάρια της μνήμης
που τα σβήνει ο άνεμος
γλιστρούν και χάνονται
στα μονοπάτια του χρόνου.
Σφραγίζω τα μάτια
μια στιγμή γαλήνης
να ξεχύνεται απ’ τα βάθη της ψυχής.
Στα παγωμένα σεντόνια
σώματα που θρυμματίζονται
ζητιανεύουν το χάδι,
το άρωμα της ζωής.
Ίχνη συναισθημάτων
που στροβιλίζονται στο νου,
απαλές πατημασιές
στην άμμο
να παρασύρονται απ’ τα κύματα…
μια ζωή υποταγμένη
στο προδιαγεγραμμένο κενό μέλλον της.
Ο Δημήτρης Καρπέτης εργάζεται σε Δημ.Υπηρεσία από το 2000 και κατάγεται από την Ορμύλια Χαλκιδικής.Έχει ταξιδέψει πολύ σε Ευρώπη και Αμερική ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους και πάντα θα αγωνίζεται για μια κοινωνία που θα έχει για κέντρο της πραγματικά τον άνθρωπο.