η πόλη έσκαγε με φόρα στους βράχους
ερχόταν αχνίζοντας απ’ την απέναντι στεριά
άφηνε πίσω της αυλές με παιχνίδια
μικρά χεράκια που γελούσαν
μάτια που κάπνιζαν βυθισμένα στις κόγχες τους
οι επιζώντες με γνώριζαν από παλιά
φορούσα κι εγώ μαύρα ρούχα
από επιλογή αλλά δεν έχει σημασία
εκείνοι πίστευαν πως ήμουν εχέμυθη
μιλούσαν τη γλώσσα μου όταν ζητούσαν ψωμί
τους έταζα μια φλούδα πορτοκάλι μέσα απ’ το μαντίλι μου
αυτό είναι πέτρα, αυτό είναι νερό, αυτό είναι φεγγάρι,
αυτό είναι το κομμένο μου δάχτυλο
τόσα χαμένα πράγματα κι η αλήθεια κάπου στη μέση
◊
Η Νιόβη Ιωάνου πέρασε τα παιδικά κι εφηβικά χρόνια της στο Ναύπλιο. Ασχολήθηκε με το παιδικό θέατρο και τη διδασκαλία γαλλικών. Έχουν εκδοθεί τέσσερις ποιητικές συλλογές της. «Φως -2», εκδόσεις Γαβριηλίδης 2013, Σε στΗ χο πλάγιο και μόνο», εκδόσεις Οσελότος 2014, «Εις άτοπον», εκδόσεις Μανδραγόρας 2017 και “Πορτατίφ” εκδόσεις Μανδραγόρας 2019. Ποιήματά της και πεζά κείμενα έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά κι εφημερίδες. Στο θέατρο έχει ανέβει ο θεατρικός της μονόλογος «Μην έρθεις απόψε».