Χειμώνα καλοκαίρι τα κατσίκια τριγυρνούν ελεύθερα στη νότια πλευρά του νησιού. Εκεί είναι το βασίλειο τους, μακριά από τον κόσμο των ανθρώπων. Τα μεσημέρια τα βρίσκεις στο παρεκκλήσι, στον ίσκιο του Προφήτη Ηλία να βελάζουν σιγανά, να αναπνέουν ασθμαίνοντας. Ο δυνατός αέρας χτυπά τις κορυφές των βράχων και σφυρίζει στις γωνιές του μικρού κτίσματος. Μια βαριά απόκοσμη ατμόσφαιρα που επαναλαμβάνεται κάθε μεσημέρι. Ο μύθος λέει ότι τα κατσίκια πενθούν το χαμό του Θησέα που με δόλο κατακρήμνισαν από της χώρας την ψηλή κορφή. Η ψυχή του και από τότε όλων των πεθαμένων, βρήκε καταφυγή στα άδολα αυτά πλάσματα. Τα περισσότερα κόρμπα μαύρα, κουβαλούν στις ράχες τους το βαρύ πένθος της απώλειας.
Τα κατσίκια είναι καλά ζώα, άλλα καθαρά, άλλα βρώμικα, κάμποσα δύστροπα και πολλά καλόβολα, όπως οι άνθρωποι δηλαδή. Τους αρέσει το πολύ φαί, το παιχνίδι, οι μάχες για τα θηλυκά και την κυριαρχία στο κοπάδι. Πέφτουν άπληστα στο σιτάρι να το φάνε μέχρι τίποτα να μη μείνει και ύστερα πέφτουν κατάχαμα μουγκρίζοντας από ευχαρίστηση. Κάποια σκάνε και ψοφάνε. Κάπως σαν τους ανθρώπους.
Παραμονή του Αϊ-Γιώργη και τις Αποκριές, τα κατσίκια έχουν την τιμητική τους. Στο μοναστήρι που δεσπόζει στη χώρα, ο παπάς παραμονή της γιορτής ευλογεί τα ζωντανά και πάντα δίνει χάρη σε κανά δύο από αυτά να ζήσουν ελεύθερα μέχρι τα βαθιά γεράματα. Τη δε τελευταία Κυριακή της αποκριάς, οι νέοι, ντυμένοι κατσίκες και με κουδούνια στο λαιμό, χορεύουν να σκορπίσουν το κακό και το βάρος των ψυχών που οι δύστυχες κατσίκες φορτώθηκαν χωρίς να το θελήσουν.
Τον υπόλοιπο καιρό, τα κατσίκια δίνουν μυρωδάτο γάλα, που με περίσσια μαστοριά οι βοσκοί φτιάχνουν ξινοτύρι, που μπόλικο μπόλικο απλώνεται στις λαδόπιτες. Όταν έρθει η ώρα της σφαγής για να τραφεί ο κόσμος, μια μικρή φωτιά από θυμάρια για να μοσχοβολήσει ο τόπος, μια προσευχή για τις ψυχές των πεθαμένων, συνοδεύουν το ιερό μυστήριο.
Έτσι, άνθρωποι και κατσίκες συμπορεύονται από πριν τώρα και για πάντα.
◊
Ο Φοίβος Σταμπολιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Μέσα επικοινωνίας στο Πάντειο και έλαβε μεταπτυχιακό Διεθνών Σχέσεων την Αγγλία. Εργάζεται στον Δημόσιο Τομέα ταξιδεύοντας συχνά στο εξωτερικό όπου και φωτογραφίζει. Ταξιδεύει πολύ με μοτοσυκλέτα φωτογραφίζοντας, εξερευνώντας νέες διαδρομές και δοκιμάζοντας τα όρια της υπομονής του ενώ τα δύο τελευταία χρόνια κάνει επιτόπια ερεύνα και μελέτη των βυζαντινών μνημείων. Παράλληλα μελετά θέματα Βυζαντινής Αρχαιολογίας, Ψυχολογίας και Κοινωνιολογίας καθώς και λογοτεχνίας. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις ενώ φωτογραφίες του έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό Φωτογράφος. Σποραδικά γράφει ποιήματα, διηγήματα και ασχολείται με την χαρακτική και λίγο σχέδιο.