Εδώ η θέαση των αστεριών
απαιτεί δοκιμασίες
κατακτήσεις μακροχρόνιες
καθημερινές διατριβές σε γεγονότα τυχαία και ηλίθια
σύζευξη νου και υποπνεύματος.
Απαράλλαχτοι
αναζητάμε κάθε λογής μυστήρια
όμοια μεταξύ τους,
κοινές εξελίξεις.
Τις συγκρίνουμε.
Παραμονεύουμε για επιπλέον στοιχεία
και αποδείξεις
πως είμαστε κι εμείς σημαντικοί
πως κι η δική μας ζωή κάτι αξίζει.
Αν όμως μας κοιτάξει κάποιος από ψηλά
κι εστιάσει
θα πει πως είμαστε πλάσματα βυθισμένα στα μικροπράγματα.
Αγωνιούμε μανιωδώς να εισέλθουμε σε έναν στενό λαβύρινθο
πετάμε τις καρδιές μας
εκεί
σε κάποιον από τους διαδρόμους του
αφήνοντας τες να περιπλανούνται
εφ’ όρου ζωής.
Οι περισσότερες τσαλαπατιούνται.
Χάνονται από τις πιο ισχυρές
από τις επικρατούσες στο χώρο.
άλλες σκαρφαλώνουν στα κλαδιά των δέντρων
ατενίζουν από εκεί πάνω
αστέρια ψεύτικα.
Τα κρεμάσαν οι ιδρυτές του σκηνικού
για να φωτίσουν τη θλίψη του
μάταια βαδίζουν οι υπόλοιπες
κατά μήκος του πιο στενού διαδρόμου…μυστήριο,
άοσμο
εποχές,
άχρονες
εμείς,
σε λήθαργο
Η Άννα Γκλιαβέρη κατάγεται από την πόλη των Ιωαννίνων. Σπουδάζει στη νομική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Ξεκίνησε να γράφει στα 16. Ορισμένα από τα ποιήματα της διδάχθηκαν στο σχολείο της Ζωσιμαίας σχολής και αναλύθηκαν από την καθηγήτρια της. Αγαπημένος της ποιητής ο Ρεμπώ. Με κλίση προς τους «καταραμένους».