[Επίλοιπα χρόνια]
Σ’ αυτή την πόλη
Τι κάνουμε
Άφατοι
Αλαφιασμένοι
Για πάντα ηττημένοι
Ανεβαίνοντας
κατεβαίνοντας
ατελείωτα σκαλοπάτια
Πέφτοντας εμμονικά σε γνωστά και άγνωστα αδιέξοδα
Στριφογυρίζοντας σε σταματημένα καρουζέλ
Σ’ αυτή την πόλη
Τι περιμένουμε
Ο ένας τον άλλον
Ο ένας πλάι στον άλλον
Ο ένας απέναντι στον άλλον
εγκιβωτισμένοι
μόνοι
Με τσαλακωμένα πουκάμισα
Με τσακισμένα βλέμματα
Με σφιγμένα χείλια
Σ’ αυτή την πόλη
Αναζητάμε μανιασμένα τα χρόνια τα επίλοιπα
[Για μας]
Για μας
Οι ξυραφιές, τις ξεσκέπαστες μέρες είναι απότομες
όπως οι στάσεις στην παλαιά Κοκκινιά
βαθιές όπως τα αναπάντεχα από το τηλέφωνο
τραγικές όπως τα πρωινά των αναχωρήσεων
και το τελευταίο Καρέλια στο άδειο δωμάτιο
Για μας
Όλα χαμένα
Για μας
Οι ανάσες, τις εποχές των σαπισμένων κερασιών είναι απελπισμένες
όπως οι τεντωμένες χορδές στα καταγώγια
μοχθηρές όπως τα μηνύματά σου
μαγικές όπως το χαμόγελό σου το μισό
και το τελευταίο δολοφονικό σου χάδι
Για μας
Όλα χαμένα
Για μας
Μόνο η θάλασσα η σκοτεινή
Ο Νικόλας Μιτζάλης γεννήθηκε στην Πάτρα. Είναι διδάκτορας αρχιτεκτονικής και συγγραφέας. Έχει υπάρξει άνεργος, ερευνητής, συμβασιούχος, ημιαπασχολούμενος, εκτιμητής, μεταφραστής, διδάσκοντας, επιμελητής ενθέτου, υπάλληλος. Δεν προσπαθεί να γίνει ποιητής αλλά να απολαύσει τις αγωνίες του.