Ερήμωσε πια η Εδέμ.
Το δέντρο της αλήθειας
πρόδωσε το μυστικό.
Ριζωμένο στη μετάνοια
αναρριχήθηκε στην προσευχή.
Τα κεντημένα άνθη έγιναν πουλιά.
Τα φύλλα αγκάθινα στεφάνια.
Οι καρποί αγχόνες ενοχής.
Τις μέρες κατάρτι
επιπλέει στην αιωνιότητα.
Τις νύχτες εφιάλτης
τιμωρός του ονείρου.
Και κάθε άνοιξη σταυρός
μετρά ένα ένα
τα καρφιά της συγχώρεσης.
Η Μαρία Βίτσα – Σουλιώτη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία στη φιλοσοφική σχολή του ΕΚΠΑ. Φοιτά στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα δημιουργικής γραφής του ΕΑΠ. Πεζογραφήματα και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικούς ιστότοπους,περιοδικά και συλλογικές εκδόσεις.