Χάραμα είναι μα εγώ δε ζω
χάραμα είναι, τα βλέφαρά μου ο ήλιος ήρθε για να ανοίξει
μα εγώ δε ζω.
Νεκρό κουφάρι η ψυχή μου
που σκυλεύθηκε και σύρθηκε
από τους “δυνατούς” ως λάφυρο
των παγωμένων προσωπείων τους.
Πετάχτηκε στο σωρό των υπολοίπων κουφαριών
εντός των τειχών της πόλης τους!
Φαντάζουν υπερήφανοι για το κατόρθωμά τους
που νεκρούς μάζεψαν σωρό
αυτούς που σήκωσαν το βλέμμα τους για λίγο ουρανό,
το χάραμα αυτός ο ουρανός είναι δικό τους.
Πτώματα των ψυχών
εντός του τείχους της πόλης,
λοιμό θα φέρουν…
και οι “δυνατοί” στους “αδυνάτους θα προστρέξουν
στο φόβο μη χάσουν τη βολή τους!
Χάραμα θα ‘ναι μα δε θα μπορούν
τα βλέφαρά τους για να ανοίξουν.
Νεκρά κουφάρια “δυνατών”
θα ‘χει γεμίσει η πόλη τους
απ’ το λοιμό που έφερε η ανίερη ψυχή τους.
Εντός των τειχών της πόλης κείτονται πια…
σωρό τα παγωμένα προσωπεία !
◊
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Έχει ταξιδέψει σε Ευρώπη και Αμερική. Γραπτά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλούς λογοτεχνικούς ιστότοπους. Πάντα θα προσπαθεί και θα αγωνίζεται για μια κοινωνία με κέντρο πραγματικά τον άνθρωπο.