Χρόνια τώρα στον ίδιο μονότονο σκοπό
χωρίς ρυθμό, χωρίς πνοή, χωρίς ζωή…
Λείπει η αλήθεια που γαληνεύει τα όνειρα
λείπει το όνειρο που αποζητά η σκονισμένη μας ψυχή…
Ατέρμονη προσπάθεια σε λάθος μονοπάτια
στα μονοπάτια που ασέλγησαν τα πρέπει.
Ο άνεμος πήρε τις στάχτες τους τις σκόρπισε
τις σκέπασε με πέπλο σιωπής πικρό…
το όνειρο φεύγει όπως το νερό ξεφεύγει μέσα από το κάθε τι.
Σιωπές σταλάζουν από παντού
φέρνουν τον ήχο τους,
ακούς τη ματωμένη χροιά τα κρύα βράδια
κουβαλούν κρυφούς πόθους μέσα στο ασκό της λογικής,
κρυφούς πόθους που χάθηκαν στις διαδρομές του όχλου.
Σιωπές αγγίγματα της νύχτας
που χάθηκαν σε όνειρα ανεξήγητα
αποζητώντας την αληθινή ζωή
στους άγονους δρόμους της ψυχής μας…
Δρόμοι που καλύφθηκαν από πέτρα, αίμα και λόγχη…
Στους άγονους δρόμους της ψυχής σου
άσε τις σιωπές να ανθίσουν…
Ευχήσου…!
◊
Λέξεις όμορφες, άσχημες, ασυνείδητες,
άπληστες, αληθινές, εύηχες, αρρωστημένες
που άλλοτε μεγαλώνουν
και άλλοτε μικραίνουν τους ανθρώπους και τις καρδιές.
Λέξεις που προκαλούν, που συνετίζουν,
που αδιαφορούν που ξεστομίζονται αλόγιστα.
Λέξεις που φέρνουν τη βροχή, τον ήλιο, τον αέρα ,
που αλλάζουν τα πρόσωπα και τις ψυχές,
γεμίζουν τη ζωή και το χρόνο με συναισθήματα χαράς και λύπης,
δίνουν μορφή στα θέλω και στα μη…
Σκεπάζουν και ξεσκεπάζουν τον υποσυνείδητο αθέατο κόσμο μας,
έρχονται και φεύγουν
κάποιες φορές χωρίς να προλάβουμε τη σκέψη μας
δραπετεύουν και ξεστομίζονται απερίσκεπτα
σαν χείμαρρος που παρασύρει τις στιγμές μας.
Λέξεις που άλλοτε δημιουργούν και καταστρέφουν
που πάντα όμως μας σπρώχνουν,
μας ξεκολλούν από τα στάσιμα νερά των κακόβουλων λεπτών της απόγνωσης.
Λέξεις που καθορίζουν την ύπαρξη μας ως άνθρωποι
μας κάνουν νοήμονες
και όχι απλώς περιπατητές και συλλέκτες τροφής ανά τους αιώνες…
Λέξεις λατρεμένες
άλλοτε γραμμένες
και άλλοτε λόγια
που ντύνουν με αναπνοές πολύχρωμες
συναισθήματα, σχέσεις, υποσχέσεις
και όλα τα χρόνια που ακουμπάμε ζωή και ουρανό…
◊
Ο Δημήτρης Καρπέτης εργάζεται σε Δημ. Υπηρεσία από το 2000 και κατάγεται από την Ορμύλια Χαλκιδικής. Έχει ταξιδέψει πολύ και πάντα θα αγωνίζεται για μια κοινωνία που θα έχει για κέντρο της πραγματικά τον άνθρωπο.