[Ο Μανδύας της Ματαιότητας…]
Ατενίζω τη ματαιότητα
ένας μανδύας φτιαγμένος με σκοτάδια.
Βηματίζω αθόρυβα
ανάμεσα σε δρόμους που διχάζονται .
Τραβώ τη σκονισμένη κουρτίνα του χρόνου
για να αντικρύσω τα φωτοβόλα φεγγάρια.
Μια σιωπή που φωνάζει
πάνω απ’τους βράχους των αναστεναγμών.
Πατημασιές μεταξωτές
διαβαίνουν ρυάκια μυστικά ,
αναζητούν τις γιορτινές αναλαμπές
που φέρνει το ξημέρωμα.
Προσπαθώ να νιώσω την απόλυτη αφή
χτυπώντας τ’ αληθινά χέρια
γροθιά στο μαχαίρι,
καταλύοντας το μανδύα της ματαιότητας
σκίζοντας το σκοτάδι της νύχτας,
αφήνοντας μια υπόσχεση κάθαρσης
που οι παλμοί της
ολοένα πλησιάζουν,
αδιαφορώντας
για τα φοβικά προσκυνήματα
μιας ζωής έρπουσας
αιώνες τώρα…!
[Μάχες Ζωής…]
Μερικές χούφτες
από μάχες αναίμακτες
θαρρείς και σε προσμένουν,
χώματα ανακατεμένα με αίμα
μέρες στην άκρη του γκρεμού
να περιμένουν.
Ζωή τυλιγμένη
με το ύφασμα του απρόσμενου
μια ζωή που λιθοβολείται
και αφήνεται στα δύσβατα μονοπάτια
της αλλοφροσύνης.
Αναίμακτες μάχες
με το αίμα της προδοσίας
να τρέχει δίπλα τους.
Αναβλύζει ο σπαραγμός,
μια νίκης που σμιλεύθηκε
στα λόγια κολακείας,
ένα όνειρο
θρόισμα δροσιάς
να προσμετρά τις μέρες αδικίας.
Μάχες ζωής
αγώνες πραγματικοί
μας έχουν λείψει,
με το αίμα
να στεφανώνει τις καρδιές
…όνειρα που έχουν πια εκλείψει!
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Έχει ταξιδέψει σε Ευρώπη και Αμερική. Γραπτά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλούς λογοτεχνικούς ιστότοπους. Πάντα θα προσπαθεί και θα αγωνίζεται για μια κοινωνία με κέντρο πραγματικά τον άνθρωπο.