Ένα ταξίδι ανέμου και βροχής
ποτίζει τις ψυχές
με ήχους πολύτιμους
και ατσάλινες πνοές.
Ταξίδι του ανέμου
που φέρνει στη νύχτα
λυγμούς,
κύματα αφρισμένα
σε ανοιχτούς ωκεανούς.
Ράβω τις πληγές
και συνεχίζω μισόγυμνος
μες στη βροχή που πέφτει
ακατάπαυστα και κουρελιάζει
τις σκέψεις.
Ανοιγοκλείνω τα μάτια
μήπως και δω
τις σελίδες μιας ζωής
που σεργιανά κομματιασμένη
γύρω μου.
Ράβω τις πληγές μου
και βαδίζω
καταπίνω τις σταγόνες
της βροχής
κι ελπίζω…!
***
Κατασκευασμένες ζωές στα μέτρα του μετρίου, ένοχες κάτω από το πέπλο της νύχτας, αργοπεθαίνουν… Θέλουν να γίνουν αλλιώς μα δε μπορούν, ξεμακραίνουν μέσα στην άβυσσο του λάθους. Ανάστατες, αποζητούν τη χάρη του δήμιου που παραμονεύει, να ξαναγεννηθούν, να γίνουν αλλιώς, να ζήσουν τα όνειρα που είχαν ζωγραφίσει στην ψυχή τους. Αλύτρωτες ζωές, ερείπια στο πέρασμα του χρόνου, ερείπια χρήσιμα προς έρευνα των νέων που ξεπροβάλουν από μέσα τους αναζητώντας μια στιγμή ελευθερίας, σπίθα φωτιάς που τρεμοσβήνει στα σκοτεινά χαλάσματα που άφησαν πίσω τους οι ένοχοι παλιοί αφεντάδες των δύσκολων καιρών,…αιώνες τώρα!
Ο Δημήτρης Καρπέτης γεννήθηκε στην Ορμύλια Χαλκιδικής το 1969. Από το 2000 δουλεύει σε Δημόσια Υπηρεσία. Έχει ταξιδέψει σε Ευρώπη και Αμερική. Γραπτά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλούς λογοτεχνικούς ιστότοπους. Πάντα θα προσπαθεί και θα αγωνίζεται για μια κοινωνία με κέντρο πραγματικά τον άνθρωπο.