Καμιά φορά,
την ώρα που η πόλη βυθίζεται
μες στις λακκούβες των δακρυσμένων πεζοδρομίων,
όταν υπόσχεται την τέρψη,
με τη χαμερπή γλώσσα του ψέματος
τότε, εκείνη την ώρα λέω,
γίνομαι χελιδόνι και επιμένω να
δένω τα καλώδια, απ’ τη ταράτσα, της ΔΕΗ,
κορδέλα γύρω απ’ το μυαλό
να μη μου φύγει.
Το βλέπω, πως γράφω ελάχιστα πια.
Μόνο στα κλεφτά όσο προλαβαίνω
πριν να σβήσει το φως.
Πλέον, στον ύπνο μου
σκεπάζομαι μονάχα με σκοτάδι
κι είναι που,
δες πως τυχαίνει,
ξυπνώ ξεσκέπαστος,
μ’ όλο το σκοτάδι ριγμένο
σαν τα μαλλιά σου, στο πάτωμα.
Πάνε μέρες που σκέφτομαι,
αν βέβαια μου επιτρέπεται, πως
δεν υπάρχει κανένας λόγος τελικά
να δίνω νοίκι σ’ ένα σπίτι
με τόσο
χαμηλό ταβάνι.
Ο Ουμβέρτος, στη μη λογοτεχνική ζωή ονομάζεται Βαλάντης. Γεννήθηκε στην Ηγουμενίτσα το 1994 και είναι απόφοιτος του τμήματος Εφαρμοσμένης Πληροφορικής. Τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να γράφει ποίηση και πεζά.
Email: valadis94@gmail.com / Facebook: Valadis Mastoras.