Είναι κι εκείνα τα παιδιά…
Με μάτια σύννεφα,
Με βλέμμα καταιγίδας,
Χέρια ικέτη.
Εκείνα τ’ αγέλαστα παιδιά…
Με δόντια πεινασμένα,
Χείλη ορφανά.
Δραπέτες βιαστικοί μιας
Αβάσταχτης παιδικότητας.
Εκείνα τα παιδιά…
Άγουρα σώματα
Με ψυχές υπέργηρες.
Ερήμην ένοχα.
Το θάνατο σπουδάζουν,
Πριν να γνωρίσουν τη ζωή.
Εκείνα τα παιδιά…
Έκπτωτοι άγγελοι
Ερειπωμένου παράδεισου…
Η Μαρία Βίτσα – Σουλιώτη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία στη φιλοσοφική σχολή του ΕΚΠΑ. Φοιτά στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα δημιουργικής γραφής του ΕΑΠ. Πεζογραφήματα και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικούς ιστότοπους,περιοδικά και συλλογικές εκδόσεις.