ΟΥΤΙΣ [Απόσπασμα]
Αβέβαιος, κατέβηκα με βέβαιη τρέλα
ανάμεσα στους νεκρούς
τον Όμηρο, τον Πεσσόα, τον Ρεμπώ
τον Σινάτρα, τον Γκεβάρα, τον Χριστό
Παρόλο που μοιάζω να πεθαίνω, γεννιέμαι.
Ανακαλύπτω έναν λόγο σαν έργο του
Μοντιλιάνι. Γυμνός, οπιούχος, απλός,
μακρυλαίμης με δυο άδειες θέσεις στα μάτια.
Τοποθετεί καθένας τα δικά του.
Ένα βλέμμα χάος λύνει τους ήχους των
ελάχιστων σωματιδίων. Εκεί που περίμενες
ν’ ακούσεις τις φοβερότερες εκρήξεις,
μονάχα μια γλυκιά μελωδία ηχεί. Πίσω
συντελείται η καταστροφή.
[Σελ. 12]
[ΛΥΚΟΣ]
στ΄
Στο δάσος ένα
κουτί
περιέχον
τρία δέντρα κι ένα
κουτί
περιέχον
δυο γλάστρες κι ένα
κουτί
περιέχον
έναν κάκτο κι ένα
κουτί
περιέχον έναν,
καθισμένο στη πολυθρόνα
μπροστά σε ένα ηλεκτρικό
κουτί
που προβάλλει
το δάσος.
[Σελ.19]
[ΟΛΥΜΠΙΑ]
Στ’ όνειρο:
πέμπτο βαγόνι
κάθισμα είκοσι δύο
ένας χρυσός αετός
σκούζει
βοήθεια, βοήθεια!
Με ξύπνησε η κραυγή
τρέχω στο σταθμό Πελοποννήσου
πέμπτο βαγόνι
κάθισμα είκοσι δύο
άδειο
Κάνω να φύγω
κι ο σταθμάρχης μ’ εμποδίζει
«Καλό ταξίδι κύριε»
«Μα όχι, δεν ταξιδεύω
πρέπει να κατέβω»
«Καλό ταξίδι κύριε».
[Σελ.45]
Αλέξανδρος Λαβράνος - Ανώνυμη χώρα – Γαβριηλίδης, 2016