[Να πίνεις και να οδηγείς]
Είναι Αύγουστος και δεν έχω διαβάσει
ούτε ένα βιβλίο εδώ και έξι μήνες
εκτός από κάτι που λεγόταν Η υποχώρηση από τη Μόσχα
του Κολενκούρ.
Όπως και να ‘χει πάντως, είμαι ευτυχισμένος
που οδηγούμε το αυτοκίνητο με τον αδερφό μου
και πίνουμε Old Crow από το μπουκάλι.
Δεν έχουμε κάπου συγκεκριμένα να πάμε,
απλώς οδηγούμε.
Μια στιγμή να κλείσω τα μάτια μου
και θα χαθώ, κι όμως
ευχαρίστως θα ξάπλωνα και θα κοιμόμουν για πάντα
στο πλάι αυτού του δρόμου.
Ο αδερφός μου με σκουντάει.
Από στιγμή σε στιγμή κάτι θα γίνει, το ξέρω.
[Το ποίημα που δεν έγραψα]
Τούτο δω είναι το ποίημα που θα έγραφα
νωρίτερα, μα δεν το ‘γραψα
γιατί σ’ άκουσα να κουνιέσαι μες στον ύπνο σου.
Σκεφτόμουν ξανά
το πρώτο μας πρωινό στη Ζυρίχη.
Πως σηκωθήκαμε προτού χαράξει.
Σαν χαμένοι για μια στιγμή. Βγήκαμε ωστόσο
έξω από το μπαλκόνι που έβλεπε
προς το ποτάμι και το παλιό τμήμα της πόλης.
Και έτσι απλά σταθήκαμε εκεί, χωρίς να μιλάμε.
Γυμνοί. Κοιτάζοντας τον ουρανό να φωτίζεται.
Συγκλονισμένοι κι ευτυχισμένοι. Λες και
μας έριξαν εκεί πέρα
εκείνην ακριβώς τη στιγμή.
Συμβαίνει κάποτε, σε συγγραφείς που χρησιμοποιούν εξίσου τον ποιητικό και τον πεζό λόγο, να μη γνωρίζουν ούτε οι ίδιοι, όταν ξεκινάνε να γράψουν μια φράση, αν θα καταλήξουν στη δημιουργία ενός ακόμη ποιήματος ή ενός διηγήματος. Ο Μπόρχες έχει χρησιμοποιήσει σχεδόν παρόμοια διατύπωση για να περιγράψει την προσωπική του εμπειρία, πολλοί επίσης ποιητές και πεζογράφοι, εντελώς διαφορετικοί κατά τ’ άλλα μεταξύ τους, έχουν δηλώσει τη φιλοδοξία τους για την υπέρβαση του διαχωρισμού πεζού και ποιητικού λόγου – ο Ρέιμοντ Κάρβερ, συνειδητά ή ασυνείδητα, υπήρξε ένας από αυτούς. Πιστεύω πως μια υποτυπώδης πλοκή είναι πολύ σημαντική. Είτε γράφω κάποιο ποίημα είτε γράφω πεζό προσπαθώ πάντα να πω μια ιστορία. Για πολύ καιρό έγραφα ποιήματα γιατί δεν είχα χρόνο για να γράψω διηγήματα. Το ωραίο με τα ποιήματα είναι πως υπάρχει άμεση ικανοποίηση. Κι αν κάτι πάει στραβά, είναι εκεί μπροστά σου.
[Απόσπασμα από το επίμετρο του Χαράλαμπου Γιαννακόπουλου]
Raymond Carver - Δωμάτια όπου οι άνθρωποι ουρλιάζουν και πληγώνουν ο ένας τον άλλο – Γαβριηλίδης, 2018
Επιλογή – Μετάφραση – Επίμετρο: Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος