Πρέπει να πιστέψουμε, πως για την ώρα, ο κόσμος είναι φτιαγμένος από σπέρμα και αίμα…και σας ομολογώ πως τώρα, αποτελείται από ανθρώπους απάνθρωπους και ακρωτηριασμένους. Ανάπηρους από την άποψη της μεταφυσικής και του θρησκευτικού συναισθήματος, όπου με γάντια φονιά και με κουκούλα :
Παρουσιάζονται χωρίς σκοπό και νόημα.
Ουρλιάζουν χωρίς παραλήρημα.
Κοιτάζουν καμαρώνοντας μέσα σε καθρέφτη.
Μαίνονται με το διηνεκές και εφήμερο της ύπαρξης.
Περπατούν χωρίς πόνους και πρηξίματα.
Μιλούν ανέκφραστα χωρίς να το θέλουμε.
Ψιθυρίζουν την θανάτωση της επικοινωνίας.
Χτυπιούνται από τη μια πλευρά με μέσο πολύτροπο
και απ’ την άλλη με τρόπο ελκυστικό.
Βρίζονται στα περιφερόμενα πτώματα της έμβιας σύμβασης.
Ξαναμαζεύονται με τον ζουρλομανδύα της λογικής.
Ξαναβρίζονται με το ξόρκι της αδύναμης εξήγησης.
Έχουν επιθυμίες στο χάρτινο παιχνίδι του αναπόφευκτου.
Ζηλεύουν την ελευθερία που απολαμβάνουμε.
Πετούν στην απόλαυση της ασυναρτησίας, της ασυνέπειας και της συνέχειας.
Βασανίζονται στην υποσυνείδητη ιδιοσυγκρασία τους.
Και ύστερα σβήνουν και χάνονται στις αυταπάτες τους… για να αντέξουν τη διαύγεια.
Μέσα από κάθε συμφορά, μέσα από κάθε πόλεμο, μέσα από κάθε θάνατο, δεν υπόσχομαι τον αφανισμό της μάστιγας. Υπόσχομαι όμως, πως θ’ αλλάξει το προβλέψιμο και επουλώσιμο νόημα της, που πηγάζει από τον θάνατο του παραπλανητικού και διαβρωτικού αμείλικτου νόμου, ο οποίος με αυστηρότητα τιμωρήθηκε και ανακρίθηκε.
Έτσι λοιπόν, ως την τελευταία μας λέξη τα πάντα μπορούν ν’ αλλάξουν, όπως και τα πάντα ανατρέπονται την τελευταία στιγμή…
O Xρήστος Αθανασίου είναι απόφοιτος της Βαρβακείου Σχολής. Kάτοχος πτυχίων Υποκριτικής Θεάτρου – Κινηματογράφου του Υπουργείου Παιδείας και Υπουργείου Πολιτισμού καθώς και τίτλων Μεταπτυχιακών Σπουδών και Σεμιναρίων Υποκριτικής, Σωματικού Θεάτρου, Δημιουργίας Θεατρικού Λόγου, Κορυφωμένης και Επεισοδιακής Δραματικής Δομής – Γραφής και Σημειολογίας προς την παραστασιολογία, ως επιστήμη που αναλύει σε βάθος φαινόμενα της θεατρικής πράξεως. Ακροατής – Φοιτητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστήμιου Αθηνών.
Συγγραφικό έργο: «Λογοτεχνικές Αστραπές», «Όταν ο ηλεκτρικός σπινθήρας φωτίζει την ζωή και το όνειρο».