1
Παραστρατημένα πουλιά το καλοκαίρι φτάνουν στο παράθυρό μου, κελαηδούν, και πάλι φεύγουν.
Και κιτρινισμένα φύλλα, φθινοπωρινά, που δεν έχουνε τραγούδια, φτερουγίζουνε και πέφτουν μ’ ένα στεναγμό μπροστά του.
16
Στέκομαι τούτη την αυγή μπρος στο παράθυρό μου, να δω τον κόσμο που ως περνά θα σταματήσει μια στιγμή, με χαιρετά και φεύγει.
77
Κάθε παιδί μας φέρνει κι ένα μήνυμα πως ο Θεός ακόμα δε βαρέθηκε τον άνθρωπο.
118
Τ’ όνειρο είν’ η γυναίκα που πάντα φλυαρεί.
Ο ύπνος είν’ ο άντρας της που σιωπηλά υποφέρει.
197
Αγγίζοντας μπορείς να σκοτώσεις, μα όταν κρατιέσαι μακριά μπορείς να κατέχεις.
292
Σύγνεφα άλλων ημερών πλέουνε στη ζωή μου όχι για να μου φέρουνε βροχές ή ν’ αναγγείλουν θύελλες, μα για να δώσουν χρώματα στον ουρανό της δύσης μου.
Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ - Τα παραστρατημένα πουλιά – Ηριδανός
Μετάφραση: Μάκης Ανταίος