Η μέρα μου είναι το καθάρισμα των υπολοίπων
της προηγούμενης μέρας.
Η ζωή μου είναι το συμμάζεμα των ξεχασμένων
του χτες.
Πιο γρήγορα τα πράγματα από ‘μένα
συνήθως μένω, όχι πολύ, μια μέρα ίσως, πίσω.
Το γεύμα της μέρας ολοκληρώνεται πολύ μετά τη χώνεψη,
την επόμενη το πρωί, με το πλύσιμο των πιάτων.
Ο βραδινός ύπνος λήγει, χωρίς όνειρα
όταν στρωθεί και πάλι το πάπλωμα στις 9:00 του αύριο.
Η στάχτης της σόμπας που με ζεσταίνει, το βράδυ με βοριά
φανερώνεται με τον επόμενο πρώτο ήλιο, πάνω στα έπιπλα.
Τα ρούχα που έντυσαν το χτες,
προσδοκούν όλο το βράδυ το πρωινό δίπλωμα
και το μεσημεριανό ύπνο στο συρτάρι.
Ξυπνώ λοιπόν και ξεκινώ να συγυρίζω το χτες, σήμερα.
Για αύριο θα έχουν μείνει πολλά από το σήμερα.
Αύριο, το σήμερα
σήμερα, το χτες.
Η Φανή Καλαμπόκη γεννήθηκε το 1985. Είναι απόφοιτος του τμήματος φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής σχολής Αθηνών. Ζει και εργάζεται στη Σάμο. Γράφει ποιήματα και πεζά.