Ω, μοιράζομαι
ασημένια φέρετρα και
χάρτινα φεγγάρια.
Και ό,τι άλλο γεννά το χώμα :
μνήμες , πληγές
και στάχτες από λουλούδια.
Ω, μοιράζομαι
το ψωμί , το λιγοστό νερό
και τα όνειρα,
όπως φωλιάζουν
μέσα στις λυγαριές,
έχοντας για συντροφιά
παλιά παιδικά παπούτσια.
Και τον πόνο μοιράζομαι.
Είναι η λύτρωσή μας,
πριν ξανάρθει
η σιωπή και σκεπάσει
ό,τι δεν έχει
φως και αίμα.
Ο Χριστόφορος Τριάντης υπηρετεί στη δημόσια εκπαίδευση από το 1998 . Αρθρογραφεί στον τοπικό τύπο των Τρικάλων και στην ιστοσελίδα του τοπικού συνδέσμου φιλολόγων (filologoi.gr). Επιθυμία του είναι να γράφει ποιήματα χρησιμοποιώντας τις λέξεις «με προσοχή, πάθος και αίμα!» όπως είπε ο Νίτσε και «να εξαφανίσει τη ματαιοδοξία του» όπως είπε ο Έζρα Πάουντ.