Βρίσκομαι εδώ,
κάτω απ’ το χώμα,
με το στόμα
ανοιχτό
και
δεν μπορώ πια να πω:
μαμά
και
τα σκυλιά έρχονται τρεχάτα να κατουρήσουν
στον τάφο μου˙ τα έχω όλα,
εκτός από τον ήλιο
και τα ρούχα μου που
φθάρηκαν.
Χθες,
ό,τι είχε απομείνει
απ’ το αριστερό μου μπράτσο
πήρε λίγο αριστερά, σαν άρπα
δίχως μουσική.
Τελικά, ένας μπεκρής
ξαπλωμένος στο κρεβάτι, με τσιγάρο αναμμένο,
μπορεί να αιτιολογήσει την παρουσία 5
πυροσβεστικών οχημάτων και
33 ανδρών.
Δεν μπορώ
να κάνω
το
παραμικρό.
ΥΓ. – Στο διπλανό τάφο, ο Έκτωρ Ρίτσμοντ
σκέφτεται μόνο τον Μότσαρτ και τα
ζαχαρωτά.
Βαρετή
συντροφιά.
Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας