Πάνω ἀπ’ τήν Πλάκα, στήν “Ταράτσα τοῦ Περικλῆ”
τά “Σόνια καί τά λουμάρια” θά φωτοηχήσουν
ἅψε σβῆσε τρεῖς σκηνές ἐρωτικές.
Μέ τή “Μούζικα πρό Μπούζικα” θά συμπράξει
ἡ Μίς Ἑλλαντό κι ὁ Μισέλ Μισελίν.
Θά χαμογελάσουν μέ μειδιάματα.
Ὑπερπληρώθη τό Ἀκροπολώδειον:
Ὁ Κανατάς πού ἀνεκάλυψε τήν ποιητική ἀξία τοῦ ζεστού νεροῦ
ἀπαγγέλλει ἀπόψε τό ” Ὁ Μπακλαβάς εἶναι γλυκύτερος ἀπό τόν θάνατο”
ἐκτός ἄν φέρει ἀντιρρήσεις ἡ ἀγορανομία.
Θά προβληθεῖ καί τό Ἀπό Χιλλ εἰς Χίλτον
ἐμπνευσμένο ἀπό τήν ἀνηφορική πορεία
τακτικῆς ἀναγνώστριας τῆς «Ἀσβεστίας.
Συγκινητική εἶν’ ἡ στιγμή ὅπου ἡ Ξένια
φωνάζει: “Μόνε Ντιέ, Μόνε Ντιέ, Ελπίς, le telephon!”
Ἀδέσποτοι παπάδες καί ἄψυχες ψιψίκες
ἐξορμοῦν ἀπό τά ἐρημοκλήσια
καί τά ψησταριά τῆς γειτονιᾶς
ἄδοντες τό “Ἀμάν – ἀμάν, ἀμήν – ἀμήν, μιάου – μιάου”.
Καί μιά καινοτομία: στ’ ἀδιέξοδα
οἱ σεφέρηδες μέ τά ταχυτάξιά των
θά μεταφέρουν μέσον λεωφόρου Συγκρούσεων
ὅλα τά σπασμένα γιά νά τά τσουγκρίσουν μέ πανβουρλισμούς.