Η ΓΥΝΑΙΚΑ πού πουλάει τσάι μοῦ κάνει νόημα. Θά ‘μαστε καλύτερα στό πίσω μέρος τοῦ μαγαζιοῦ, γιά νά λέμε ἐκείνα τα πονηρόλογα πού γαργαλίζουν τό λαιμό τῶν κοριτσιῶν. Τήν ἀκολουθῶ, μά δέν ἔχω τίποτα νά πῶ. Τήν κοιτάζω, εἶναι λιγάκι φοβισμένη, ξεθηλυκώνει βιαστικά το φόρεμά της γιά νά σκορπίσει αὐτό τό σύννεφο πού περνάει ἀνάμεσά μας.
Ο Λου – Κιανγκ – Τσέου είναι επινόηση του Pierre Bettencourt, και όλα τα “κινεζικά” ποιήματα του “Θεάτρου σκιών” δεν είναι παρά έργα του ίδιου, ο οποίος χρησιμοποίησε ίσως το τέχνασμα αυτό για να εκφράσει με μεγαλύτερη άνεση ένα μέρος του προσωπικού του οράματος.
Απόδοση: Ε.Χ. Γονατάς
Πιέρ Μπεττενκούρ - Θέατρο σκιών - Στιγμή, 2001