Απόσπασμα από το διήγημα “ΠΕΡΙ ΜΑΧΑΙΡΙΩΝ”. Σελίδα, 77.
Ἕνα μαχαίρι ἄξιο τῆς προέλευσης καί τοῦ προορισμοῦ του πρέπει νά ἔχει αἰχμηρή λεπίδα ἀπό σφυρήλατο ἀτσάλι καί λαβή ἤ μανίκι ἀπό κέρατο, κόκαλο ἤ ἐλεφαντόδοτο. Αὐτό τό εἶδος ἀναζητᾶ ὁ ἄξιος ἐραστἠς τῶν μαχαιριῶν, κι ὅταν τό βρίσκει (σπανίζει γάρ), σάν νά ‘ναι ὄν τοῦ ἀφοσιώνεται καί τό φροντίζει.
Ἡ φροντίδα ἑνός ἀγαπημένου μαχαιριοῦ εἶναι ὁλόκληρη ἱεροτελεστία. Μετά ἀπό κάθε χρήση, εἴτε γιά φόνο πρόκειται εἴτε γιά κόψιμο ψωμιοῦ ἤ καρπῶν, πρέπει μ’ ἕνα στεγνό πανί ἐπιμελῶς νά καθαρίζεται καί, στή συνέχεια, νά δοκιμάζεται ἡ λάμα του πάνω στίς τρίχες τοῦ χεριοῦ. Ἄν σάν ξυράφι δέν τίς κόβει σύρριζα, ἔχει στομώσει καί πρέπει, πάνω σέ φυσική ἀκονόπετρα, μέ λάδι ἀλειμμένη, ν’ ἀκονιστεῖ ἀργά, μεθοδικά καί μέ μεγάλη προσοχή, γιά νά μήν πληγωθεῖ ἡ ἀκμή της.
Αργύρης Χιόνης
Αργύρης Χιόνης - Ἔχων σώας τάς φρένας & ἄλλες τρελές ἱστορίες - Εκδόσεις Κίχλη, 2016