Μικρή Μελαχροινή καί λυγερή, ὁ ἥλιος πού κάνει τούς καρπούς
αὐτός πού γεμίζει τά σιτάρια, αὐτός πού τυλίγει τά φύκια,
ἔκανε τό σῶμα σου χαρούμενο, τά φωτεινά σου μάτια
καί τό στόμα σου πού ἕχει τό χαμόγελο τοῦ νεροῦ.
Ἕνας μαῦρος πεινασμένος ἥλιος σέ σέρνει μεσ’ τά χορτάρια
τῶν μαύρων μαλλιῶν, ὅταν τεντώνης τα μπράτσα.
Ἐσύ παίζεις μέ τόν ἥλιο ὅπως ἕνας κόλπος ποταμιοῦ
κι’ αὐτός σ’ αφήνει μέσα στά δυό μάτια τοῦ σκιεροῦ ἕλους.
Μελαχροινή και λυγερή μικρή, τίποτα σέ σένα δέν μέ ζυγώνει.
Ὅλα μ’ ἀπομακρύνουν ἀπό σένα, ὅπως ἀπ’ το μεσημέρι.
Εἶσαι η νειότη τῆς μέλισσας πού παράληρεῖ, ἡ μέθη τοῦ κύματος,
ἡ δύναμη τοῦ σταχυοῦ.
Ἡ σκοτεινή μου καρδιά σέ γυρεύει καί παρ’ ὅλα αὐτά,
ἀγαπῶ τό χαρούμενο κορμί σου:
τήν ἐλεύθερη ἀδύνατη φωνή σου.
Μελαχροινή πεταλούδα γλυκειά καί ὁρισμένη
σάν τόν σιτοβολώνα καί τόν ἥλιο, τήν παπαρούνα καί τό νερο.
Μετάφραση από το Ισπανικό πρωτότυπο: Άννα Βάλβη, Cloe Varela Docampo